طراحی الگوی گزارشگری مالی داراییهای میراث فرهنگی مبتنی بر نظریه داده بنیاد.

Abstract

در 25 سال گذشته، گزارشگری مالی دارایی‌های میراث به یک مسئله کاملاً مشکل‌ساز برای نهادهای بخش دولتی که این دارایی‌ها را دارند، تبدیل‌شده است. بر اساس روش‌های جدید مدیریت عمومی، این نهادها موظف‌اند گزارش خود را در مورد الگوی افشای ارزش اقتصادی همه دارایی‌های تحت کنترل خود به ذینفعان ارائه دهند. درحالی‌که ادبیات قبلی گسترده‌ای در مورد چگونگی محاسبه دارایی‌های میراث فرهنگی و اینکه آیا دارایی‌های میراثی به‌اندازه کافی متفاوت هستند وجود دارد، اما موارد کمی وجود دارد که به گزارش دارایی‌های میراث فرهنگی از منظر جایگزین، مالی و غیرمالی بپردازد. لذا هدف از این پژوهش طراحی الگویی مفهومی برای گزارشگری مالی دارایی‌های میراث فرهنگی در ایران است. این پژوهش از نوع پژوهش‌های کیفی بوده که با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شد. جامعه آماری شامل افراد متخصص و صاحب‌نظر در زمینه حسابداری، اعضای انجمن حسابداران ایران بود که با استفاده از رویکرد نمونه‌گیری هدفمند درمجموع تعداد پانزده نفر به‌عنوان مشارکت‌کنندگان در پژوهش انتخاب شدند. داده‌ها به روش مصاحبه با روش هدایت کلیات و به‌صورت نیمه ساخت‌یافته گردآوری شد. برای به دست آوردن اعتبار و روایی داده‌ها از دو روش بازبینی مشارکت‌کنندگان و همچنین مرور خبرگان غیر شرکت‌کننده در پژوهش استفاده شد. مقوله محوری ارزشیابی دارایی‌های میراث فرهنگی است که در دو بعد رویکرد تطبیق دارایی‌ها-بدهی‌ها و رویکرد تطبیق غیر دارایی‌ها و بدهی‌ها و با توجه به شرایط علّی، شرایط زمینه‌ای و شرایط مداخله‌گر، راهبردهایی تدوین و مدل نهایی بر اساس آن ارائه‌شده است.