جنگل‌های مانگرو در ایران

Abstract

جنگل‌های مانگرو ایران در سواحل و جزایر خلیج فارس و دریای عمان واقع شده‌اند که از خلیج گواتر در شرق (دریای عمان) شروع شده و تا خلیج نایبند در غرب خلیج فارس گسترده‌اند. مانگروها در ایران از دو گونه انحصاری حرا (<em>Avicenia marina</em>) و چندل (<em>Rhizophora mucronata</em>) تشکیل شده‌اند. مانگروها برای رشد و توسعه در محیط ویژه خود که به‌طور مداوم تحت تأثیر جزرومد دریا و غرقاب قرار دارد، اقدام به تولید ریشه‌های هوایی، بذرهای زنده‌زا و تغییر در آناتومی برگ کرده‌اند. همچنین با بسیاری از اراضی و پدیده‌های طبیعی که بر توسعه آنها اثر دارند، در ارتباط بوده و سازگاری دارند. مساحت هسته مرکزی جنگل‌های مانگرو ایران 13214/16 هکتار است که 9777/96 هکتار آن منحصر به جزیره قشم و بندر خمیر می‌باشد. از مجموع اراضی باتلاقی و جزرومدی، فقط 8273/5 هکتار، از اراضی مرطوب و اراضی بین جوامع جنگلی 4017 هکتار و از سایر اراضی 1000/15 هکتار قابلیت توسعه به هسته مرکزی جنگل‌ها را دارا هستند. بنابراین مجموع اراضی غیرجنگلی قابل توسعه 13290/3 هکتار است و مجموع اراضی هسته مرکزی جنگل‌های مستقر و اراضی قابل تبدیل به جنگل 26504/5 هکتار است. با توجه به سطح وسیع اراضی مذکور بدیهی است مدیریت جنگل‌های مانگرو در ایران بر مبنای مدیریت توسعه‌ای خواهد بود که با برنامه‌ریزی‌های دقیق و ارائه ویژه‌نامه‌های مدون کوتاه‌مدت و بلندمدت اجرا می‌شود.