پاسخ‌های رشدی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه فیسالیس ((Physalis peruviana L. به محلولپاشی سالیسیلیک اسید تحت تنش کم آبی

Abstract

کاربرد مواد تعدیل کننده در شرایط تنش کم‌آبی یک راهبرد بهینه و کم هزینه بوده و شناخت ویژگی‌‌های مختلف گیاه در این شرایط منجر به اتخاذ شیوه‌‌های مدیریت تولید مناسب خواهد شد. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی نقش‌ سالیسیلیک اسید (0، 5/0، 1 و 2 میلی‌مولار) در افزایش تحمل گیاه فیسالیس (Physalis peruviana L.) به تنش کم‌آبی (کنترل، 85 و 75 درصد ظرفیت مزرعه‌ای) بود که به‌صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تنش کم‌آبی منجر به کاهش مقدار نسبی آب، تبادلات گازی و ویژگی‌های روزنه‌ای گیاه شد. همچنین تنش کم‌آبی، بر فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی، میزان نشت الکترولیت، مالون‌دی‌آلدئید اثر گذاشت و موجب افزایش این ویژگی‌ها شد. کاربرد سالیسیلیک اسید اثرات منفی تنش کم‌آبی را کاهش داد. طبق نتایج به دست آمده از این پژوهش، در تنش کم‌آبی، طول و عرض روزنه کاهش و تراکم روزنه افزایش یافت. هدایت روزنه‌ای، تعرق، کربن دی‌اکسید اتاقک زیر روزنه و نرخ فتوسنتز در سطوح آبیاری 85 و 75 درصد ظرفیت مزرعه‌ای کاهش یافت. بالاترین نرخ فتوسنتز متعلق به محلول‌پاشی سالیسیلیک اسید در غلظت‌های 1 و 2 میلی‌مولار بود. بنابراین جهت کشت گیاه فیسالیس در مناطق خشک و نیمه‌خشک، می‌توان سطوح آبیاری 95 درصد و 85 درصد ظرفیت مزرعه‌ای را به همراه کاربرد سالیسیلیک اسید در غلظت‌های 1 و 2 میلی‌مولار پیشنهاد نمود و سطح آبیاری 75 درصد به علت تاثیر منفی بر پارامترهای اندازه‌گیری شده، توصیه نمی‌شود.