تاثیر سطوح مختلف قلیائیت آب بر شاخص های رشد و تولیدمثل آرتمیا فرانسیسکانا (Artemia franciscana) در سیستم کشت بیوفلاک

Abstract

<strong> تاثیر سطوح مختلف قلیائیت آب بر شاخص ­های رشد و تولیدمثل آرتمیا فرانسیسکانا </strong><strong>(</strong><strong><em>Artemia</em></strong><strong> <em>franciscana</em></strong><strong>)</strong><strong> در سیستم کشت بیوفلاک </strong><strong>(</strong><strong>biofloc</strong><strong>)</strong><strong> بررسی شد. ابتدا سطوح مختلف قلیائیت آب (75، 150، 225 و 300 میلی­ گرم بر لیتر کربنات کلسیم) در محیط پرورشی مبتنی بر بیوفلاک تامین و سپس بهترین سطح قلیائیت (میزان مواد مغذی و حجم تولید بیوفلاک) روی میزان رشد و تولیدمثل آرتمیا در دو تیمار گروه شاهد (آرتمیای پرورش یافته با آب سبز حاوی </strong><strong><em>Dunaliella salina</em></strong><strong>)</strong><strong> و گروه تغذیه شده با بیوفلاک مقایسه شد. حجم تولید بیوفلاک در قلیائیت 150 میلی ­گرم بر لیتر به ­طور معنی­ داری بیش ­تر از سایر تیمارها بود (0/05</strong><strong>></strong><strong>p</strong><strong>). میزان پروتئین توده بیوفلاکی در قلیائیت­ 150 میلی­ گرم بر لیتر بالاتر و به ­طور معنی ­داری بیش ­تر از 75 میلی­ گرم بر لیتر بود (0/05</strong><strong>></strong><strong>p</strong><strong>). میزان آمونیاک کل، نیتریت، نیترات، </strong><strong>BOD</strong><strong> و </strong><strong>TSS</strong><strong> در تیمار حاوی بیوفلاک مقادیر بالاتری را نسبت به تیمار جلبکی نشان داد. با افزایش میزان قلیائیت، پارامترهای سختی کل، نیتروژن کل، نیتریت و نیترات به طور معنی ­داری در تیمار بیوفلاکی افزایش یافتند (0/05</strong><strong>></strong><strong>p</strong><strong>). نسبت اسیدهای چرب امگا 3 به امگا 6 و نسبت ایکوزاپنتانوییک به دیکوزاهگزانوییک اسید در تیمار جلبکی به ­طور معنی­ داری بالاتر از تیمار بیوفلاکی بود (0/05</strong><strong>></strong><strong>p</strong><strong>). بر این اساس، قلیائیت 150 میلی­ گرم بر لیتر به ­عنوان بهترین سطح قلیائیت جهت تولید بیوفلاک پیشنهاد گردید. مقایسه میزان رشد و شاخص ­های تولیدمثلی آرتمیا در انتهای دوره پرورش در آرتمیاهای تغذیه شده با گروه شاهد و بیوفلاک نشان داد که علی­ رغم عدم وجود اختلافات معنی­ دار، آرتمیاهای تغذیه شده با جلبک، از رشد و شاخص های تولیدمثلی نسبتاً بهتری از نظر تعداد کل موالید و دفعات تخم ­ریزی برخوردار بودند، (طول کل: 9/52، دفعات تخم ریزی: 4 و تعداد کل موالید 182/8 در تیمار جلبک در مقابل طول کل 9/42، دفعات تخم­ ریزی: 3/6 و تعداد کل موالید: 130/6 در تیمار بیوفلاک) درحالی ­که میزان بازماندگی، مدت زمان لازم برای رسیدگی جنسی و نسبت تولید سیست به ناپلیوس در گروه تغذیه شده با بیوفلاک بالاتر بود (بازماندگی 80/2، مدت زمان رسیدگی جنسی (روز): 18/8 و نسبت تولید سیست به ناپلی: 66/6 در تیمار بیوفلاک در مقابل بازماندگی: 78/4، مدت زمان رسیدگی جنسی (روز): 18/2 و نسبت تولید سیست به ناپلی در تیمار جلبک 56/4). براساس نتایج، تغذیه آرتمیا با غذای بیوفلاکی به ­جای جلبک در مقیاس­ کوچک ­تر برای رشد و تولید انبوه آرتمیا امکان ­پذیر می ­باشد.</strong>