مطالعه تغییرات زی توده کشتی چسب balanus amphitrite طی توالی های دوماهه در بندر امام خمینی

Abstract

<span id="ctl00_ContentPlaceHolder1_FormView1_Label3" dir="rtl">رشد ناخواسته موجودات بر روی سطوح فرورفته در آب دریا که دارای پیامدهای اقتصادی باشد، زیست مزاحم دریایی نامیده می شود. بارناکل ها از شایع ترین موجودات زیست مزاحم هستند. این جانوران، سخت پوستانی هستند که به دلیل توانایی تولیدمثل و تکثیر زیاد بر روی سازه های دریایی بسیار مورد توجه قرار دارند. به منظور تعیین توالی استقرار balanus amphitrite و مشخص کردن میزان نشست این گونه در ماه های مختلف، در مهرماه 1388 پانل های آزمایشی از جنس بتون در اندازه 20 × 30 سانتی متر طراحی گردید، در مرحله بعد صفحات ساخته شده در چهار ایستگاه و دو عمق مختلف 3 و10 متری نصب شدند. هر دو ماه یک بار پانل های آزمایشی جمع آوری گردید و در آزمایشگاه تعداد بارناکل های هر سطح شمارش و توده زنده آن ها اندازه گیری شد. به طور هم زمان فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب اندازه گیری شد. نتایج حاصل از بررسی بیوماس نشان داد، بیش ترین میزان نشست amphitrite b. در هر دو عمق، مربوط به فروردین ماه و کم ترین میزان استقرار در بهمن ماه می باشد. از نتایج به-دست آمده راجع به نحوه استقرار amphitrite b. استنباط می گردد که میزان مزاحمت زیستی این گونه در ماه های گرم سال به خصوص فروردین ماه بیش تر از بقیه ماه های سال است. بیش ترین زی توده به میزان 13/74±1943/49 گرم در مترمربع در فروردین 89 و کم ترین مقدار گرم در مترمربع 1/22±4/31 در آذرماه 88 مشاهده شد. همبستگی معنی داری بین دما و میزان استقرار این گونه مشاهده شد. در تمامی ایستگاه ها میزان نشست کشتی چسب ها در عمق بین جزرومدی بیش تر از عمق زیر جزرومدی بود.</span>