بررسی وضعیت ذخایر میگوی پنائیده در سواحل شمال غرب خلیج فارس

Abstract

<strong>خانواده پنائیده‌ شاخص‌ های مهمی از ذخایر میگو در سواحل خلیج فارس به ‌حساب می ‌آیند که ذخایر لاروی و تلاش صیادی (</strong><strong>SPUE</strong><strong>) در سال‌ های 93-1391، هم‌ چنین حداکثر تولید پایدار (</strong><strong>MSY</strong><strong>) و شاخص حداکثر برداشت واقعی (</strong><strong>MCY</strong><strong>) در دوازده سال گذشته در سواحل شمال‌ غرب خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس فراوان‌ ترین گونه ‌های لاروی پنائیده‌ قابل شناسایی شده میگوی خنجری (</strong><strong><em>Parapenaeopsis</em></strong><strong> <em>stylifera</em></strong><strong>) با 1806 عدد و کم ‌ترین مقدار از </strong><strong><em>Penaeus</em></strong><strong> میگوی ببری سبز (</strong><strong><em>P</em></strong><strong>. <em>semisulcatus</em></strong><strong>) به تعداد 181 عدد از کل نمونه ‌های برداشت شده را شامل بوده که متوسط تراکم لاروی در ده مترمربع در طول سال 250 عدد در واحد سطح مشاهده گردید، از طرف دیگر با به ‌دست آوردن میانگین شاخص تلاش صیادی بر حسب کیلوگرم بر ساعت (5/57) و میانگین حداکثر برداشت واقعی با دستور کادیما در دوازده سال گذشته (1637/99 تن در سال) و مقایسه آن با متوسط صید (1560/17 تن در سال) در طول زمان ذکر شده علی ‌رغم هماهنگی بین میانگین‌های این دو شاخص، به ‌دلیل عدم توزیع نرمال هنوز کاهش خط صید با ضریب 0/87 در طول دوازده سال گذشته مشاهده گردید (0/01></strong><strong>p</strong><strong>). </strong>