بررسی نقش میانجی مهارت‌های ارتباطی در رابطه میان سبک‌های دل‌بستگی با بی‌رمقی زناشویی

Abstract

ساز و کار رابطه سبک های دلبستگی با بی‌رمقی زناشویی در پژوهش‌های پیشین مورد غفلت واقع‌شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی مهارت‌های ارتباطی در رابطه بین سبک‌های دل‌بستگی با بی‌رمقی زناشویی انجام‌شده است. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش همه افراد متأهل شهر همدان در سال 1399 بود. افراد نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 327 نفر متأهل به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های دل‌بستگی (Collins & Read, 1990)، مهارت‌های ارتباطی (Queendom, 2001) و بی‌رمقی زناشویی (Pines, 1996)، پاسخ دادند. به دلیل شیوع ویروس کرونا، پرسشنامه‌ها به‌صورت الکترونیکی تهیه شد و در گروه‌ها و کانال‌های شبکه‌های اجتماعی مجازی قرار داده شد. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و AMOS تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر نشان داد سبک دل‌بستگی ایمن با مهارت ارتباطی (60/0β=)، سبک دل‌بستگی اضطرابی با مهارت ارتباطی (29/0-β=) مهارت ارتباطی با بی‌رمقی زناشویی (34/0β=)، سبک دل‌بستگی اجتنابی با بی‌رمقی زناشویی (99/0β=) و سبک دل‌بستگی اضطرابی با بی‌رمقی زناشویی (52/1β=) رابطه معنی‌داری داشتند (01/0> P). همچنین، یافته‌ها نشان داد مسیر غیرمستقیم سبک دل‌بستگی ایمن و اضطرابی با میانجی‌گری مهارت ارتباطی با بی‌رمقی زناشویی معنی‌دار است (01/0> P). از سوی دیگر اثر غیرمستقیم سبک دل‌بستگی اجتنابی با میانجی‌گری مهارت ارتباطی معنی‌دار نبود. نتایج نشان می‌دهد در یک رابطه­ زناشویی میزان مهارت ارتباطی هر یک از زوجین و نوع سبک دل‌بستگی که در افراد شکل‌گرفته، در بی‌رمقی زناشویی زندگی مشترکشان مؤثر است.