مدل‌سازی ریسک حملات مکانی تابستانه و پاییزه گرگ (Canis lupus) به آهوی ایرانی (Gazella subgutturosa) در منطقه تیراندازی و شکارممنوع قراویز (استان کرمانشاه)

Abstract

<strong>گرگ (</strong><strong><em>Canis</em></strong><strong> <em>lupus</em></strong><strong>) بزرگ‌ترین سگ‌سان ایران، گونه‌ فرصت‌طلب باقابلیت سازگاری بالا و یکی از طعمه‌ خواران اصلی سم‌داران در زیستگاه‌ هایشان محسوب می‌شود. به‌نظر می‌رسد گرگ‌ها زیستگاه‌هایی را ترجیح می‌دهند که جمعیت مناسبی از سم‌داران را داشته باشد. آهوی ایرانی (</strong><strong><em>Gazella</em></strong><strong> <em>subgutturosa</em></strong><strong>) بزرگ‌ ترین علف‌ خوار دشت‌های استپی ایران است. زیستگاه آهوی ایرانی در غرب ایران و منطقه شکارممنوع قراویز در مجاورت با کشور عراق متناسب با پراکنش تپه‌ماهورهاست. در این بررسی مرز محدوده مطالعاتی برابر حد نهایی پراکنش آهوان طی فصول تابستان و پاییز سال‌ 1392 در نظر گرفته شد. داده‌های نقاط حملات گرگ جمع‌آوری و به دودسته تعلیمی (</strong><strong>Training data</strong><strong>) و آزمون (</strong><strong>Test data</strong><strong>) تقسیم ‌شد. سپس به‌صورت سیستم اطلاعات جغرافیایی به همراه نقشه‌های مطلوبیت زیستگاه تابستانه و پاییزه، تراکم آهوان و 8 متغیر دیگر وارد مدل(</strong><strong>Maxent</strong><strong>) شدند. نتایج بررسی ماتریس امتیازات و فراکافت جک نایف مشخص کردند که فاصله از منابع آبی و چشمه‌ها مهم‌ترین فاکتور مؤثر در مطلوبیت زیستگاه تابستانه و پاییزه و نیز احتمال حملات گرگ است. نتایج حاصل از تحلیل منحنی ویژگی عامل دریافت‌کننده (</strong><strong>ROC</strong><strong>) و مساحت زیر منحنی آن در میانگین اجراها مشخص کرد که مدل در پیش‌بینی حملات موفق (0/949=</strong><strong>AUC</strong><strong>) بوده است. نتایج نشان می‌دهند که مناطق با شیب‌های زیاد، تراکم بالای آهوان، نزدیک چشمه‌ و آبشخورها و جهت‌های شمالی دارای ریسک بالای حمله گرگ هستند.</strong>