ارائه مدل ساختاری کمک طلبی بر اساس خودتعیین‌گری، خودشفقت‌ورزی و شکفتگی با نقش میانجی درگیری تحصیلی و باورهای انگیزشی دانش‌آموزان

Abstract

هدف مقاله، مدل ساختاری کمک­طلبی بر اساس خودتعیین­گری، خودشفقت­ورزی و شکفتگی با نقش میانجی درگیری­تحصیلی و باورهای انگیزشی دانش­آموزان بود. روش پژوهش همبستگی با تکنیک مدلیابی معادلات ساختاری بود. از جامعه آماری دانش­آموزان دختر متوسطه2 تهران، به حجم 539 دانش­آموز، با نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب و به ابزار­های پژوهش پاسخ دادند. در این پژوهش از پرسشنامه­های کمک­طلبی رایان و پنتریچ، درگیری­تحصیلی شوفلی و بکر، باورهای­انگیزشی پنتریچ و همکاران، خودشفقت­ورزی نف، خودتعیین­گری ایلاردی و همکاران، و شکفتگی داینر و همکاران استفاده شد. داده­ها با SPSS23 وAMOS23 تجزیه و تحلیل و یافته­ها نشان دادند بین خودتعیین­گری، شکفتگی، درگیری­تحصیلی و باورهای­انگیزشی با کمک­طلبی رابطه معنادار وجوددارد. بین خودشفقت‌ورزی و کمک­طلبی رابطه وجود نداشت. نتایج مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد درگیری تحصیلی و باورهای انگیزشی نقش میانجی‌گری کامل را در پیش بینی کمک طلبی براساس خودتعیین­گری دارند. از نتایج این پژوهش ظرفیت کاربست آن در آموزش­های همه جانبه در تعلیم و تربیت است.