اثر تاریخ کاشت و تنش خشکی بر صفات کمی و کیفی آفتابگردان در منطقه زهک سیستان

Abstract

به منظور تعیین اثر تاریخ کاشت و تنش خشکی بر صفات کمی و کیفی رقم آذرگل آفتابگردان، آزمایشی به صورت کرت­های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان زهک سیستان به اجرا درآمد. عامل اصلی شامل تاریخ کاشت در سه سطح 25 اسفند، 5 و 16 فروردین و عامل فرعی شامل قطع آبیاری در مراحل رشد زایشی در چهار سطح شاهد (آبیاری معمولی)، قطع آبیاری در مرحله غنچه­دهی، قطع آبیاری در مرحله 50% گلدهی، قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه بود. اثر متقابل تاریخ کاشت و قطع آبیاری بر هیچ یک از صفات اندازه­گیری شده معنی­دار نبود. اثر قطع آبیاری در مراحل مختلف رشد زایشی بر عملکرد دانه، درصد روغن، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، از نظر آماری در سطح احتمال 1% معنی­دار بود. کمترین مقدار اندازه گیری شده از قطر طبق، تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه از تاریخ کاشت سوم به دست آمد. قطع آبیاری تاثیر منفی بر عملکرد دانه و درصد روغن داشت. توصیه می شود با توجه به شرایط اقلیمی منطقه، بهترین تاریخ کاشت برای حصول بیشترین عملکرد دانه به ترتیب 25 اسفند و 5 فروردین است