رشد و اسپورزایی چند جدایه از قارچ Gnomonia leptostyla در محیط های کشت مختلف

Abstract

آنتراکنوز گردو شایع­ترین بیماری قارچی بر روی گردوی معمولی در ایران می­باشد که توسط قارچ <em>Gnomonia</em> <em>leptostyla</em> حادث می­شود. در این تحقیق تأثیر محیط کشت­های BAB، OMA، MA، NA، PDA، CMA، WLEA و WLEOMA بر رشد و اسپورزایی این قارچ مورد بررسی قرار گرفت. سه نمونه برگی از مناطق میانه (No₁)، مرند (DV) و کرج (Md₁) انتخاب و قارچ پس از جداسازی بر روی محیط­های ذکر شده با سه تکرار انتقال داده شد. محیط­های کشت­ها در آزمایشگاه با دمای 21 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 50 درصد و دوره نوری 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی نگهداری شده و پس از طی زمان­های 2،3، 6، 9، 14 و 21 روز، ویژگی­های کلنی­های رشد یافته از قبیل حداکثر قطر کلنی، الگوی رشدی، تراکم میسلیومی، باروری جنسی و غیرجنسی بررسی شد. جهت باروری پریتسیوم­ها، کشت‏های دارای پریتسیوم نابالغ به مدت سه ماه در شرایط دمایی 4 درجه و تاریکی مطلق نگهداری شدند. تفاوت قابل توجهی از لحاظ مورفولوژی، رنگ و یا الگوی رشد کلنی ها در بین جدایه­ها مشاهده نشد. اما تفاوت‏هایی در سرعت رشد و میزان و کیفیت اسپورزایی وجود داشت. جدایه Md­₁ پرتیسیوم­های نابالغی را بر روی محیط کشت­های فاقد عصاره برگ گردو به وجود آورد، در حالی‏که سایرین قادر به تولید آن نبودند. No₁ به اندازه DV و Md₁ روی محیط کشت PDA، WA، CMA و OMA آسروول­زایی نکرد. با این‏حال، تمامی جدایه­ها توانستند به‏راحتی روی هر دو محیط WLEA و WLEOMA آسروول و پرینسیوم نابالغ تولید کنند. ضعیف­ترین محیط کشت BAB بود. WA مناسب‏ترین محیط کشت برای جداسازی قارچ تشخیص داده شد. قارچ در محیط کشت OMA بیشترین سرعت رشد را داشت و بر روی محیط PDA متراکم­ترین حالت از میسلیوم­ها حاصل شد. اسپورزایی غیرجنسی و جنسی در محیط­های کشت حاوی عصاره برگ گردو بهتر انجام شد. در هیچ یک از جدایه­ها و محیط­های کشت پس از 3 ماه بلوغ پریتسیوم­ها اتفاق نیافتاد.