تاثیر برنامه فعالیت بدنی منتخب بر امید به زندگی و خودکارآمدی عمومی دانشجویان پرستاری غیرفعال

Abstract

مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر برنامه فعالیت بدنی منتخب بر امید به زندگی و خودکارآمدی عمومی دانشجویان پرستاری غیرفعال بود.روش کار: روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و بر روی 30 نفر از دانشجویان پرستاری غیرفعال دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی که به روش در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (15نفر) و آزمون(15نفر) تقسیم شدند. این پژوهش به صورت طرح سالامون اجرا شد.گروه آزمون به مدت 8 هفته طی 32 جلسه 60 دقیقه ای به صورت منظم برنامه ورزشی و گروه کنترل فعالیت روتین روزمره را انجام می دادند. سپس هر دو گروه پرسشنامه ویژگی­های دموگرافیک، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991) و خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران(1982) را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از جهت تعیین تفاوت های درون گروهی از آزمون تی همبسته و به منظور تعیین تفاوت های بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد.نتایج: یافته­های حاصل از پس آزمون در گروه تجربی حاکی از آن است که تمرینات بدنی منتخب بر امید به زندگی و خودکارآمدی عمومی دانشجویان تاثیر معنی داری دارد (001/0>p).نتیجه‌گیری با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می­رسد یکی از بهترین راهکارهای امید به زندگی و خودکارآمدی عمومی دانشجویان انجام فعالیت بدنی و ورزش می­باشد.