بررسی اثر تجمیع صنعتی بر نرخ بیکاری در استان‌های ایران: رویکرد اقتصادسنجی فضایی

Abstract

ساختار فضایی ناهمگون نرخ اشتغال منطقه‌ای درایران یکی از مهم‌ترین چالش های توسعه اقتصادی است.به لحاظ نحوه توزیع فعالیت‌های اقتصادی دریک اقتصاد با شرایط درحال تغییر کنونی و تفاوت‌های گسترده‌ای که درتوزیع نرخ‌بیکاری در مناطق واستان‌های ایران وجود دارد، شناسایی عوامل موثر بر نرخ بیکاری استانی و اثرات سرریز فضایی بین استان‌های ایران، از جمله تجمیع صنعتی، می‌تواند در برنامه‌ریزی‌ و سیاست‌گذاری های هدفمند برای بهبود وضعیت اشتغال وتوزیع ناهمگونی نرخ بیکاری درمناطق مورد توجه قرار بگیرد. با توجه به این موضوع، هدف اصلی مطالعه حاضر، بررسی اثر تجمیع صنعتی بر نرخ بیکاری در استان‌های ایران طی دوره زمانی 1397-1386 با رویکرد اقتصادسنجی فضایی ترکیبی است. برآوردها نشان می‌دهد که وابستگی فضایی در داده‌های تحقیق وحود دارد و تجمیع صنعتی تأثیر منفی و معناداری بر نرخ بیکاری در استان‌های مورد مطالعه داشته است. به بیانی دیگر شاخص تجمیع صنعتی اثر معکوس و منفی بر نرخ بیکاری در استان‌ و استان‌های همجوارخود دارد.