ارزیابی نقش محافظتی عصاره هیدروالکلی زنجبیل و ان استیل سیستئین بر اختلال ژنتیکی سلول‌های مغز استخوان در مواجهه با سدیم آزید به روش میکرونوکلئوس

Abstract

پیش زمینه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظتی عصاره زنجبیل و ان استیل سیستئین بر سمیت ژنتیکی ناشی از سدیم آزید در لنفوسیت های خون محیطی بود. سدیم آزید به عنوان یک جهش‌زای ژنتیکی قوی در موجودات مختلف از جمله باکتری‌ها، گیاهان و حیوانات شناخته می‌شود و یک عامل ژنوتوکسیک در نظر گرفته می‌شود که به طور گسترده بر بسیاری از ارگانیسم‌ها تأثیر می‌گذارد. مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، عصاره هیدروالکلی زنجبیل (0.1، 0.5 و 1 میکرومولار) و استیل سیستئین (50، 100 و 500 میکرومولار) از نظر اثرات محافظتی بر روی سمیت ژنتیکی ناشی از سدیم آزید در لنفوسیت‌ها مورد آزمایش قرار گرفتند. برای آنالیز نمونه خون انسان از روش میکرونوکلئوس استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده از آزمایش با استفاده از نرم‌افزار آماری Graph Pad Prism v8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P<0.05 به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سدیم آزید باعث ایجاد سمیت ژنتیکی در لنفوسیت‌های خون انسان می‌شود و باعث تشکیل ریزهسته‌ها می‌شود. تیمار لنفوسیت ها با غلظت های مختلف استیل سیستئین و زنجبیل باعث کاهش تولید میکرونوکلئوس ها به صورت وابسته به دوز شد که منجر به کاهش سمیت ژنتیکی شد (p<0.05) بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نتیجه گرفت که ان استیل سیستئین، در غلظت های 100 و 500 میکرومولار، و زنجبیل، در تمام دوزها، منجر به کاهش وابسته به دوز در سمیت ژنی شد. این نشان می دهد که N-استیل سیستئین و ترکیبات موجود در عصاره زنجبیل دارای قدرت آنتی اکسیدانی بالایی هستند و آنها را قادر می سازد تا سمیت ژنتیکی ناشی از سدیم آزید را کاهش دهند.