نگرش پرستاران نسبت به ارائه مراقبت به بیماران مبتلابه اختلال چاقی و عوامل پیش‌بینی‌کننده آن در شمال ایران

Abstract

زمینه و هدف: چاقی یکی از بزرگترین چالش‌های سلامت عمـومی در قـرن حاضـر است. رفتار جهت‌گیرانه کارکنان بهداشتی‌درمانی از جمله پزشکان و پرستاران نسبت به بیماران چاق، می‌تواند بر کیفیت مراقبت از این افراد تأثیر بگذارد. این مطالعه با هدف تعیین نگرش پرستاران شاغل در رابطه با ارائه مراقبت به بیماران مبتلابه اختلال چاقی و عوامل پیش‌بینی‌کننده آن صورت گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی‌تحلیلی، 162 پرستار شاغل در یکی از مراکز آموزشی درمانی استان گیلان به‌صورت تمام شماری شرکت داشتند. داده‌ها از طریق پرسش‌نامه مشتمل بر 2 بخش: 1. اطلاعات جمعیت‌شناختی، 2. پرسش‌نامه در مورد نگرش پرستاران در مراقبت از بیماران چاق، استفاده شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزیه‌و‌تحلیل شدند. سطح معناداری در تمام تحلیل‌ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در این مطالعه میانگین سنی پرستاران7/9±34/08 بود که بیشتر آن‌ها خانم (97/5) و با میانگین کل سابقه کاری آ‌ن‌ها 7/01±8/65 سال بودند. در مقایسه میانگین نمره نگرش پرستاران نسبت به بیماران چاق، بین بخش‌های مختلف محل کار پرستاران، تفاوت معناداری مشاهده شد (0/001=P). همچنین میانگین نمره نگرش پرستاران نسبت به بیماران چاق با سطح تحصیلات (0/042=P و نوع استخدامی (0/400=P) تفاوت معناداری مشاهده شد. نتایج رگرسیون خطی نشان داد متغیرهای سن، تحصیلات و نوع استخدامی پرستاران ازنظر آماری معنادار بودند و به‌ترتیب بیشترین تأثیر را در پیش‌بینی نمره نگرش آن‌ها داشتند. نتیجه‌گیری: نگرش مطلوب درباره مراقبت از بیماران مبتلابه چاقی می‌تواند بر نحوه ارائه مراقبت به این بیماران مؤثر باشد و داشتن حمایت اجتماعی در سلامت صرف‌نظر از اندازه بدن حق همه ذی‌نفعان می‌باشد، بنابراین لزوم توجه مدیران پرستاری به عواملی مانند کاهش فشار کاری پرستار به‌ویژه در بخش‌های ویژه و همچنین تجهیز امکانات و ارائه آموزش‌های لازم به پرستاران در مورد ارائه مراقبت ایمن و حمایتی از بیماران چاق، امری ضروری به نظر می‌رسد.