نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorناصری, کیومرثfa_IR
dc.date.accessioned1402-03-28T15:50:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2023-06-18T15:50:16Z
dc.date.available1402-03-28T15:50:15Zfa_IR
dc.date.available2023-06-18T15:50:16Z
dc.date.issued2022-09-01en_US
dc.date.issued1401-06-10fa_IR
dc.identifier.citationناصری, کیومرث. (1401). نگرشی بر آموزش همه گیرشناسی* در ایران. مجله اپیدمیولوژی ایران, 18(2), 170-176.fa_IR
dc.identifier.issn1735-7489
dc.identifier.issn2228-7507
dc.identifier.urihttp://irje.tums.ac.ir/article-1-7217-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/989770
dc.description.abstractهمه‌گیرشناسی به‌طور کلی به‌عنوان علم و هنر اساسی پیشگیری از بیماری و ارتقای سلامت تعریف می‌شود. این رشته علمی که از نظر تاریخی با محاسبه مرگ در اپیدمی‌های بزرگ در قرون وسطی آغاز شد، طی زمان به علم و هنر اساسی برخورد با پدیده‌های انبوه رخداد بیماری و بهداشت عمومی تبدیل شده است. اکنون همه‌گیرشناسی فراتر از بیماری‌ها و سلامت عمومی بوده و جایگاه ویژه‌ای در برخورد با انواع پدیده‌های جمعیتی به‌دست آورده است. پیش از دهه 1970 که تدریس همه‌گیرشناسی به یک آموزش متمایز در دانشگاه تبدیل شد، بیشتر اپیدمیولوژیست‌ها پزشکان بسیار با تجربه بیماری‌های عفونی و انگلی بودند و از تجربه‌های گسترده خود در پیشنهاد مداخله‌ها برای کنترل بیماری‌های عفونی استفاده می‌کردند. با برجسته شدن بیماری‌های غیر عفونی و مزمن، نیاز به آموزش‌های ویژه با تأکید ویژه بر آمار زیستی آشکار شد و تا به امروز به‌طور گسترده توسعه یافته است. تجربه‌ها و آموزش همه‌گیرشناسی در ایران با تلاش ملی برای مبارزه با منابع اصلی آلودگی مالاریا، تراخم، شیستوزوما، وبا و سایر بیماری‌هایی که کشور را با شیوع بالا و همه‌گیری‌های منظم تحت تأثیر قرار داده، آغاز شد. این مقاله مختصر به تشریح توسعه آموزش اپیدمیولوژی در ایران با جزئیات بیشتری می‌پردازد. *توضیح سردبیر: در این متن واژه همه‌گیرشناسی مترادف با اپیدمیولوژی و انواع کاربرد آن مانند همه‌گیرشناس و همه‌گیرشناختی به عنوان جایگزین اپیدمیولوژیست و اپیدمیولوژیک بکار گرفته شده است .این دو واژه هم به لحاظ ساختار زبان شناسی کاملا همسان هستند و بوسیله فرهنگستان زبان و ادب فارسی همسنگ قبول شده‌اند. در موارد نامگذاری اختصاصی سازمانی و گروهی همان صورت اپیدمیولوژی بیان شده است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علمی اپیدمیولوژیست‌های ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله اپیدمیولوژی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Epidemiologyen_US
dc.subjectاپیدمیولوژیfa_IR
dc.subjectاپیدمیولوژیستfa_IR
dc.subjectاپیدمیولوژیکfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleنگرشی بر آموزش همه گیرشناسی* در ایرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمروریfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار سابق دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume18
dc.citation.issue2
dc.citation.spage170
dc.citation.epage176


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد