مقاله علمی – پژوهشی:‌ فراوانی و تنوع ماکروزئوپلانکتون‌‌های خلیج فارس در آبهای ساحلی استان‌‌های خوزستان و بوشهر

Abstract

با توجه به اهمیت ماکروزئوپلانکتون‌‌ها در زنجیره غذایی دریایی این مطالعه با هدف بررسی تعیین فراوانی و تنوع ماکروزئوپلانکتون‌‌ها در آبهای ساحلی دو استان خوزستان و بوشهر در فصل زمستان 1399 صورت گرفت. بدین منظور، نمونه‌برداری از 11 ایستگاه با استفاده از تور پلانکتون‌‌گیری با اندازه چشمه 300 میکرومتر مجهز به فلومتر در در یک سوم وسط دهانه تور بین مرکز و لبه تور صورت گرفت. در مجموع، 85/5±509/2537 تعداد در مترمکعب ماکروزئوپلانکتون‌‌ متعلق به 51 گونه، 27 جنس، 29 خانواده، 13 راسته، 12 رده و 5 شاخه از زئوپلانکتون‌‌ها شناسایی و شمارش گردید. شاخه بندپایان در هر دو استان خوزستان و بوشهر به‌ترتیب با 56/99 و 91/98 درصد بیشترین درصد فراوانی را به‌خود اختصاص داد. اختلاف معنی‌‌داری از نظر فراوانی و تنوع ماکروزئوپلانکتون‌‌ها بین آبهای ساحلی دو استان مورد مطالعه مشاهده نگردید (05/0p>) که می‌‌تواند ناشی از شباهت ویژگی‌های مناطق مورد نمونه‌برداری و همگنی محیط باشد. اما بین ایستگاه‌‌های مورد بررسی در هر استان اختلاف معنی‌‌داری از نظر فراوانی ماکروزئوپلانکتون‌ها دیده شد (05/0p<)که ناشی از تأثیر شرایط محیطی و تغذیه‌‌ای است. کمتر بودن میزان شاخص‌های تنوع شانون و مارگالف در استان خوزستان می‌‌تواند ناشی از وجود استرس بیشتر در این منطقه باشد. بنابراین، انجام پایش‌‌های متوالی مستمر در چهار فصل از سال و اندازه‌‌گیری فاکتورهای محیطی و میزان آلاینده‌‌ها جهت تعیین مهم‌ترین عامل ایجاد استرس در آبهای ساحلی استان‌های خوزستان و بوشهر ضروری است.