تأثیر رفتاردرمانی بر درمان وضعیت بهزیستی روانی و عزت نفس افراد بازداشتی منتهی به برائت

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به پیامدهای نامطلوب ناشی از بازداشت کردن افراد، باید به دنبال رویکرد درمانی بود تا بتواند افراد را از این علائم دور سازد و آنان را در بازیابی عزت نفس و افزایش بهزیستی یاری کند، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر عزت نفس و بهزیستی روانشناختی افراد بازداشتی انجام شده است. روش کار: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انجام این تحقیق از بین افراد برائت شده از دادگستری استان مازندران در سال 99 که تعدادشان برابر با 80 نفر بود، تعداد 24 نفر بطور هدفمند انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (هر گروه 12 نفر)، سپس پرسشنامه‌های بهزیستی روانشناختی ریف (1989) و عزت نفس کوپراسمیت (1981) توسط دو گروه تکمیل شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه و هر جلسه 90 دقیقه تحت روش رفتاردرمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. در نهایت داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل گردید. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پس آزمون عزت نفس و بهزیستی روانشناختی دو گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و رفتاردرمانی بر گروه آزمایشی تأثیر مثبتی داشت (05/0>p). نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی می‌تواند به عنوان درمان موثری در افزایش عزت نفس و بهزیستی روانشناختی افراد بازداشتی به کار برده شود؛ لذا توجه به روش‌های روان درمان جهت افزایش سطح عزت نفس و سلامت روانی افراد بازداشتی اهمت دارد.