تأثیر یک دوره فعالیت بدنی از طریق آموزش مجازی بر شاخص‌های پرخاشگری و خودکنترلی در زنان در شرایط بحرانی کووید 19

Abstract

زمینه و هدف: توجه به عملکرد حرکتی و شناختی در دوران زندگی و بررسی عوامل مؤثر بر پیشگیری از اُفت کارکردهای بدن همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است، لذا، هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره فعالیت بدنی از طریق آموزش مجازی بر شاخص های پرخاشگری و خودکنترلی در زنان در شرایط بحرانی کرونا در سال 1399 بود. روش کار: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور، 30 زن سالن ورزشی منطقه یک شهر تهران به‌صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بر اساس پرسشنامه‌های پژوهش در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به مدت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه‌ای با شدت معادل ۶۵-۸۰ حداکثر ضربان قلب انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسش‌نامه پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. آمار استنباطی ، در سطح نمره کل پرسشنامه‌ها از تحلیل t همبسته به کمک نرم‌افزار آماری SPSS22 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل t همبسته نشان می‌دهد که در گروه فعالیت بدنی، پرخاشگری با سطح معناداری 011/0 و خودکنترلی با سطح معناداری 042/0 بهبود یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر، تأییدی بر مطالعات پیشین در ارتباط با نقش فعالیت بدنی بر بهبود عملکرد روانی، شناختی و حالات خُلقی است.