بررسی اثر ضد سرطانی کوئرستین بر روی سلول های 2Saos استئوسارکوما

Abstract

زمینه و هدف: استئوسارکوم یک نئوپلاسم بدخیم غیر هماتوپوئتیک پیش‌رونده ناشی از تغییر شکل سلول‌های اولیه استخوان از منشا مزانشیم است. این بیماری بسیار تهاجمی است و تومور تشکیل شده آن ثابت، سخت و نا منظم می‌باشد. کوئرستین یک فلاوونول طبیعی زیر مجموعه بیوفلاوونوئیدها با اثرات جانبی کم می‌باشد که دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی، ضد التهابی و ضد سرطانی است. هدف از این مطالعه ارزیابی کوئرستین به عنوان ماده ضدسرطانی بر روی سلول‌های Saos-2 می‌باشد. روش کار: پس از گذشت 24 ساعت از کشت سلول‌های Saos2 در پلیت 96 خانه، غلظت‌های متفاوت از کوئرستین به چاهک‌ها اضافه گردید و به مدت 72 ساعت سلول‌ها با داروی مورد نظر انکوبه شدند و سپس جهت تاثیر زنده مانی سلول‌ها در حضور و عدم حضور دارو از روش MTT برای تعیین اثر زنده مانی سلول‌ها و از روش گریس جهت اندازه‌گیری میزان تولید نیتریک اکساید (NO) استفاده شد. داده‌ها با روش آماری واریانس یک طرفه (One way ANOVA) تجزیه و تحلیل و معنی داری در سطح 05/0 p< در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد کوئرستین می‌تواند موجب کاهش درصد زنده ماندن سلول‌ها در مقایسه با گروه کنترل شود. بهترین دوز موثر در غلظت 120 ماکرومول می‌باشد. همچنین داده‌ها نشان داد که کوئرستین در تمامی غلظت‌ها توانسته است باعث کاهش تولید NO در سلول‌های سرطانی شود و بهترین غلظت موثر 120 ماکرومول می‌باشد. نتیجه‌گیری: در این مطالعه مشخص شد که کوئرستین توانسته است باعث کاهش زنده مانی سلول‌های Saos2 شود که بخشی از اثرات آن را می‌توان وابسته به کاهش مقدار NO تولید شده نسبت داد.