مقایسه اثربخشی دو ریکرد درمانی روان نمایشگری و شناختی- رفتاری بر بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به سرطان پستان

Abstract

زمینه و هدف: سرطان از جمله بیماری‌های شایع است که با توجه به لزوم مداخله برای بهبود ویژگی‌های زنان مبتلا به سرطان پستان و پژوهش‌های اندک درباره اثربخشی شناختی رفتاری، پژوهش حاضر به مقایسه اثربخشی روان نمایشگری و شناختی- رفتاری بر بهزیستی ذهنی در زنان مبتلا به سرطان پستان پرداخت. روش کار: جامعه آماری این پژوهش نیمه آزمایشی شامل کلیه بیماران 30–50 سال مبتلا به سرطان پستان در سال 99- 1398 بودند که جهت درمان به پزشک متخصص و مرکز تحقیقات سرطان در بیمارستان شهدای تجریش مراجعه کرده و تحت عمل جراحی ماستکتومی قرار گرفتند. نمونه پژوهش حاضر براساس نمونه‌گیری در دسترس و مبتنی بر هدف شامل 45 نفر بود که به سه گروه آزمایشی روان نمایشگری، گروه آزمایشی شناختی- رفتاری و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه بهزیستی ذهنی ریف (1989) و پروتکل‌های درمانی روان نمایشگری (قطبی‌نژاد و همکاران، 1398) و درمان شناختی- رفتاری خرازی و همکاران (1397) (هر جلسه شصت دقیقه) بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که دو شیوه درمان گروهی روان‌نمایشگری و شناختی- رفتاری بر بهزیستی ذهنی در پس‌آزمون اثر معنی‌دار داشت. همچنین بین نمرات بهزیستی ذهنی در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری صرف‌نظر از گروه، تفاوت وجود داشت. از بین روش‌های درمان شناختی- رفتاری و روان نمایشگری، درمان گروهی شناختی- رفتاری در بهبود بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به سرطان پستان مؤثرتر بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده با استفاده از شیوه درمان شناختی رفتاری می­توان بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به سرطان پستان را بهبود بخشید.