تاثیر تمرینات ورزشی در آب بر تعادل ایستا و پویا ورزشکاران سالمند آسیب دیده

Abstract

زمینه و هدف: آسیب های شدید در اندام تحتانی در سابقه ورزشی از عواملی می باشد که می تواند در سنین بالاتر مانند سالمندی افراد را درگیر عوارض ناشی از آسیب مانند مشکلات اسکلتی-عضلانی و یا اختلالات عملکردی مانند کاهش تعادل کند. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات و فعالیت­های ورزشی در آب بر تعادل ورزشکاران سالمند آسیب دیده بود. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی، 30 ورزشکار بازنشسته مبتلا به آسیب زانو و مچ پا، با نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرینات ورزشی در آب تقسیم شدند. تعادل پویا و تعادل ایستای آزمودنی­ها قبل و بعد از مداخله تمرین ، اندازه­گیری شدند. مداخله شامل 8 هفته تمرینات تعادلی در آب بود. برای آنالیز داده­ها از آزمون های تی وابسته و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم­افزار SPSS(26) استفاده شد. یافته­ ها: پس از دوره تمرین افزایش معنی داری در تعادل ایستا (F1,28= 19.84, P= .001, h2= 0.524) و تعادل پویا (F1,28= 55.33, P= .001, h2= 0.511) در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه ­گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات منتخب ورزش در آب موجب بهبود تعادل ایستا و پویای ورزشکاران سالمند با سابقه آسیب‌های زانو و مچ پا شد. با توجه به این که افزایش تعادل می تواند از عوارض سالمندی مانند به هم خوردن تعادل و آسیب های ناشی از آن جلوگیری کند؛ بنابراین تمرینات ورزشی در آب می تواند برای سالمندانی که در سابقه ورزشی خود دچار مصدومیت‌های شدید مچ پا و زانو شده‌اند، مفید باشد.