اثربخشی گشتالت درمانی بر اختلالات هیجانی و رشد پس از آسیب در دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

Abstract

زمینه و هدف: طرحواره­های هیجانی باعث می­شود که افراد از درمان دوری کنند. طرحواره­های هیجانی با اختلال استرس پس از آسیب در ارتباط بوده است؛ لذا هدف مطاعه بررسی گشتالت درمانی بر طرحواره­های هیجانی و رشد پس از آسیب در دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود. روش کار: جامعه آماری این مطالعه نیمه آزمایشی کلیه دختران 14 تا 19 سال مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مراجعه کننده به بهزیستی شهر بوشهر به تعداد 91 نفر در سال 1399 بودند و با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 40 نفر از آنان انتخاب و در دو گروه (آزمایش 20 نفر و کنترل 20 نفر) جایگزین شدند. گروه‌ آزمایش تحت گشتالت درمانی (10 جلسه 90 دقیقه‌ای) قرار گرفت. از مقیاس نشانگان اختلال استرس پس از سانحه فوآ و همکاران (1993)، طرحواره­های هیجانی لیهی (2002) و رشد پس از آسیب تدسچی و کالهون (1996) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. از تحلیل واریانس با اندازه‏گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن­فرونی برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان مذکور در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر طرحواره­های هیجانی و رشد پس از آسیب در دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه اعمال کرده است (05/0>P). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می­توان گفت که گشتالت درمانی می­­تواند به عنوان یک شیوه درمانی برای کاهش طرحواره­های هیجانی و افزایش رشد پس از آسیب دختران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه در مراکز درمانی به کار برده شود.