تأثیر یک دوره تمرین تناوبی و مصرف هیدرو الکلی گزنه بر پروتئین شوک گرمایی 70 و القاء کننده متالوپروتئیناز ماتریکس خارج سلولی در موش‌های C57 مبتلا به سرطان ملانوما

Abstract

زمینه و هدف: پیشنهاد شده است که درمان هدفمند عوامل رشد و ایمنی ممکن است منجر به مهار مؤثرتری از تکثیر و عود تومور در سرطان ملانوما شود. هدف این پژوهش بررسی تأثیر یک دوره تمرین تناوبی و مصرف هیدرو الکلی گزنه بر پروتئین شوک گرمایی 70 (HSP70) و القاء کننده متالوپروتئیناز ماتریکس خارج سلولی (CD147) در موش‌های C57 مبتلا به سرطان ملانوما بود. روش کار: در این تحقیق تجربی، 20 سر موش C57 به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل (سرطانی)، تمرین (سرطانی)، گزنه (سرطانی) و تمرین – گزنه (سرطانی) تقسیم شدند. یک هفته پس از القا سرطان ملانوما، عصاره اتانولی گیاه گزنه به میزان mg/kg 30 به مدت هشت هفته مصرف کردند. برنامه تمرین تناوبی شامل دویدن روی تردمیل هر جلسه 60 دقیقه با سرعت 28 متر بر دقیقه، پنج روز هفته و به مدت شش هفته اجرا شد. میزان بیان ژن HSP70 و CD147 موش­ها به روش RT-PCR اندازه­گیری شد. داده­ها به روش تحلیل واریانس یک­طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی­داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ ها: نتایج نشان داد که تمرینات تناوبی، مصرف هیدرو الکلی گزنه و تمرینات تناوبی به همراه مصرف هیدرو الکلی گزنه منجر به افزایش معنی‌دار میزان HSP70 و کاهش معنی‌دار میزان CD147 در موش‌های C57 مبتلا به سرطان ملانوما شد (001/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، به نظر می­رسد تمرینات تناوبی و مصرف هیدرو الکلی گزنه بتواند به ​​تنظیم عوامل رشد و ایمنی در سرطان ملانوما کمک کند.