تاثیر بیماری کبد چرب بر بیان ژن‌های RXFP1 و CTGF در بافت قلبی رت‌های ویستار

Abstract

زمینه و هدف: کبد چرب با افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی و تشکیل پلاک‌های آترواسکلروتیک در عروق کاروتید همراه است و تنگ شدن عروق کرونری می‌تواند در فاکتورهای ECM از قبیل CTGF و RXFP1 که در ایجاد یا عدم فیبروز نقش دارد مؤثر باشد لذا هدف بررسی تأثیر این بیماری بر دو ژن ECM قلب است. روش کار: در این مطالعه 24 سر رت نر ویستار با وزن 200 – 250 گرم در 3 گروه کنترل، سالم و کبد چرب به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه کنترل همان ابتدا مطالعه قربانی و بافت‌برداری انجام شد و دو گروه سالم و کبد چرب دو هفته را در شرایط یکسان سپری کردند. گروه سالم از ابتدا تا انتهای مطالعه وجود داشتند و هیچ مداخله‌ای را دریافت نمی‌کردند. موش‌های گروه کبد چرب به مدت دو هفته، روزانه، تتراسایکلین خوراکی با دوز mg/kg 100 دریافت کردند. 100 mg به ازای هر 1 kg برای 3 موش استفاده شد. تاییدیه کبد چرب را از طریق اندازه‌گیری آنزیم کبدی (SGPT) انجام شد. در پایان هفته دوم رت‌های دو گروه قربانی شدند. یافته‌ها: پس از بررسی میزان بیان ژن‌های RXFP1 و CTGF بین گروه‌های کنترل، سالم و کبد چرب، نتایج آزمون آنوا نشان داد که میزان بیان ژن‌های RXFP1 و CTGF (به ترتیب 0001/0 p= و 0001/0 p=) در گروه کبد چرب، به طور معناداری نسبت به گروه سالم و کنترل افزایش یافته است. در کل نتایج ما نشان داد که با شروع بیماری کبد چرب هردو CTGF و ریلکسین در قلب افزایش یافت و افزایش CTGF نشان از آسیب بافت قلب می‌باشد لذا این یافته‌ها می‌تواند به روش‌های درمانی جدید با هدف تعدیل اثرات CTGF و از سویی استفاده از RXFP1 به عنوان یک جهت جدید برای مطالعات بالینی بیشتر کمک نماید. نتیجه‌گیری: مدل کبد چرب باعث افزایش بیان CTGF قلبی و از سویی RXFP1 نیز افزایش می‌یابد.