بررسی اثربخشی آموزش امنیت هیجانی بر باورهای روابط زناشویی، ابرازگری و کنش‌وری جنسی در زنان دارای تعارضات زناشویی

Abstract

زمینه و هدف: تعارضات در روابط زوجین یکی از پیامدهای آسیب در خانواده است. وجود تعارضات زناشویی نیز بین زوجین امری اجتناب ناپذیر و شایع به شمار می آید. لذا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش امنیت هیجانی بر باورهای روابط زناشویی، ابرازگری و کنش‌وری جنسی در زنان دارای تعارضات زناشویی بود. روش کار: در این پژوهش نیمه آزمایشی تعداد 50 نفر از زنان دارای تعارضات زناشویی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای به مدت 4 هفته برگزار شد و گروه گواه در این مدت هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. شرکت کننده‌ها توسط پرسشنامه‌های تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1375)، باورهای ارتباطی ایدلسون و اپستین (1982)، شاخص احقاق جنسی هالبرت (1992) و شاخص عملکرد جنسی زنان روزن و همکاران (2000) سنجیده شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که نمرات باورهای روابط زناشویی درمیان افراد گروه آزمایش، کاهش معناداری پیدا کرده است ولی در گروه گواه این کاهش معنادار وجود نداشته است و نمرات ابرازگری و کنش وری جنسی درمیان افراد گروه آزمایش، افزایش معناداری پیدا کرد ولی در گروه گواه این افزایش معنادار وجود نداشت؛ در نتیجه تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و گواه وجود دارد. همچنین نتایج پیگیری نیز نشان داد که اثر مداخله آموزشی همچنان پایدار بود. نتیجه‌گیری: بر اساس شواهد پژوهش حاضر می­توان از برنامه آموزش امنیت هیجانی جهت بهبود باورهای روابط زناشویی و افزایش ابرازگری و کنش وری جنسی در زنان دارای تعارضات زناشویی استفاده کرد.