مقایسه اثربخشی درمان ساختاری خانواده و زوج درمانی گاتمن بر مؤلفه‌های الگوی حلقوی پیچیده اُلسون شامل پیوستگی، انطباق پذیری و سطح ارتباطات زوجین

Abstract

زمینه و هدف: خانواده و زوجین در مسیر رشدی خود در پاسخ به موقعیت‌های تنش‌زا دچار تغییراتی می‌شوند، الگوی حلقوی پیچیده اُلسون به خوبی می‌تواند این تغییرات را نشان دهد. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان ساختاری خانواده و زوج درمانی گاتمن بر مؤلفه‌های الگوی حلقوی پیچیده اُلسون شامل پیوستگی، انطباق پذیری و سطح ارتباطات زوجین بود. روش کار: جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهرستان بهبهان در بهار سال 98 بودند. آزمودنی ها شامل 45 زوج می باشند که نمره آنها در پیوستگی، انطباق پذیری و سطح ارتباطات پایین تر از میانگین بود و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. طرح پژوهشی، پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون گرفته شد و سپس گروه های آزمایشی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هر هفته یک جلسه) در معرض درمان ساختاری خانواده یا زوج درمانی گاتمن قرار گرفتند. پس از پایان جلسات از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. زوج‌ها یک ماه و نیم بعد نیز تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغییری و چند متغییری تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که درمان ساختاری خانواده توانسته است بر پیوستگی، انطباق پذیری زوجین تأثیر بیشتری نسبت به زوج درمانی گاتمن داشته باشد و زوج درمانی گاتمن توانسته است بر سطح ارتباطات زوجین تاثیر بیشتری نسبت به درمان ساختاری خانواده داشته یاشد و این تاثیرات تا مرحله پیگیری ادامه داشته است. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد درمان ساختاری خانواده و زوج درمانی گاتمن می‌تواند به بهبود ویژگی­های روان­شناختی و زناشویی زوجین متقاضی طلاق کمک کنند.