ارائه مدل پیش بینی پریشانی روانشناختی بر اساس ذهن آگاهی و ویژگی‌های شخصیتی با نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به اسکلروزیس

Abstract

زمینه و هدف: در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه، بهبود کیفیت زندگی برای افزایش طول عمر اهمیت دارد. لذا هدف از این پژوهش پیش بینی پریشانی روانشناختی بر اساس ذهن آگاهی و ویژگی­های شخصیتی با نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه بود. روش کار: جامعه آماری این مطالعه توصیفی- همبستگی شامل کلیه بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر تهران مشغول به تحصیل در سال 1400-1399 بود و به شیوه نمونه‏گیری غیرتصادفی در دسترس (شیوه آنلاین) 400 نفر انتخاب‌ و به پرسشنامه پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2003)، پرسشنامه ذهن آگاهی پنج عاملی بائر و همکاران (2006)، پرسشنامه شخصیت زاکرمن-کلمن زاکرمن (2002) و پرسشنامه کیفیت زندگی بهداشت جهانی نسخه کوتاه (2004) پاسخ دادند. سپس الگوی پیشنهادی از طریق مدل معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که مسیرهای مستقیم ذهن آگاهی، اضطراب/ روان‌رنجورخویی، مردم آمیزی، فعالیت و پرخاشگری/ خصومت بر پریشانی روانشناختی معنادار بودند. اما مسیر مستقیم هیجان‌طلبی/ تکانشی بر پریشانی روانشناختی معنادار نبود. همچنین اثرات غیرمستقیم ذهن آگاهی، اضطراب/ روانرنجورخویی، هیجان‌طلبی/ تکانشی و پرخاشگری/ خصومت از طریق نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بر پریشانی روانشناختی معنادار بود. اما اثرات غیرمستقیم مردم آمیزی و فعالیت از طریق نقش میانجی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بر پریشانی روانشناختی معنادار نبود. مدل ساختاری پژوهش برازش مطلوبی داشت. نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان بیان داشت که نتایج این مطالعه گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر بر پریشانی روانشناختی در بیماران مبتلا به اسکلروزیس چندگانه می­باشد.