اثربخشی رفتار درمانی- شناختی بر پریشانی روانشناختی در افراد مبتلا به پرخوری عصبی

Abstract

زمینه و هدف: اختلالات خوردن یکی از اختلالات شایع روانی/ روان‌تنی به شمار می‌روند که مشکلات فراوانی در سلامت جسمانی و عملکرد روانی را باعث می‌شوند. تحقیق حاضر با هدف اثربخشی رفتار درمانی- شناختی بر پریشانی روان شناختی افراد مبتلا به پرخوری عصبی انجام شد. روش کار: در این مطالعه نیمه آزمایشی، جامعۀ آماری شامل کلیۀ دانش آموزان دختر مبتلا به پرخوری عصبی بود که در مقطع مَتوسطه دوم شهر کرمان در ناحیۀ 2 آموزش و پرورش مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه برابر با 30 نفر در نظر گرفته شد که به دو گروه 15 نفره تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه‌های رفتارهای پرخوری گورمالی و همکاران (1982)، پریشانی روانشناختی لاویبوند و لاویبوند (1995) بود. جلسات درمان شناختی- رفتاری در مدت 12 جلسه و به مدت تقریبی 2 ماه به طول انجامید. تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون تی مستقل انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج بررسی درون گروهی نشان می‌دهد که در گروه تجربی سطح رفتار پرخوری، افسردگی، اضطراب، استرس کاهش معنی‌داری داشتند. همچنین نتایج بررسی بین گروهی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون دو گروه نشان می‌دهد که تفاوت معنی‌داری بین سطح متغیرهای مورد مطالعه گروه تجربی با گروه کنترل مشاهده شد. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که مداخله‌های روانشناختی از قبیل رفتار درمانی- شناختی بر میزان رفتار پرخوری، افسردگی، اضطراب، استرس در افراد مبتلا به پرخوری عصبی مؤثر است، لذا بکارگیری این گونه مداخله‌ها برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی لازم و ضروری است.