بررسی پیش‌بینی سلامت روان بر اساس رضایت زناشویی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی

Abstract

زمینه و هدف: سرطان بیماری است که با تغییر شکل غیر طبیعی سلول­ها و از دست رفتن تمایز سلولی مشخص می­شود. بیماران سرطانی با دامنه وسیعی از احساسات منفی شامل اضطراب، عصبانیت و افسردگی مواجه هستند و سلامت روان آنها تحت تاثیر قرار می­گیرد. به همین منظور پژوهش حاضر به بررسی نقش پیش بینی سلامت روان بر اساس رضایت زناشویی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی می­پردازد. روش کار: بدین منظور ۱۳۵ نفر از بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی در شهر شیراز که جهت انجام شیمی درمانی به مراکز شیمی درمانی شیراز در سال 1392 مراجعه کرده­اند، انتخاب شدند. در این مطالعه پرسشنامه­های سلامت عمومی گلدبرگ (1972)، رضایت زناشویی فورز و السون (1989) و خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندگانه داده­ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ­ها: نتایج حاصل از این تحلیل­ها نشان داد که رضایت زناشویی و خودکارآمدی پیش بینی کننده­ی سلامت روان در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی است. نتیجه­ گیری: در یک جمع بندی کلی و با توجه به نتایج پژوهش حاضر می­توان اینگونه بیان کرد که رضایت­مندی زناشویی و خودکارآمدی سطح سلامت روان را در بیماران مبلا به سرطان تحت شیمی درمانی پیش بینی می­کند لذا توجه بیماران و مراقبان از این بیماران به مقوله­های رضایت مندی زناشویی و خودکارآمدی اهمیت دارد.