تأثیر آنژیوپلاستی اولیه و درمان دارویی در بیماران سالمند مبتلا به سندرم حاد کرونری

Abstract

زمینه و هدف: شیوع بیماری عروق کرونر و عوارض حوادث قلبی در سالمندان بیشتر می‌باشد. بر اساس گایدلاین‌ها در اکثریت مطالعات بیماران با سن بالا از مطالعه خارج می‌شوند؛ بنابراین قادر به بیان توصیه های کاربردی برای انتخاب نوع روش درمان در سالمندان با بیماری حاد عروق کرونر نمی‌باشند. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی و عوارض آنژیوپلاستی نسبت به درمان مدیکال در بیماران سالمند می‌باشد. روش‌ کار: در این مطالعه کوهورت آینده‌نگر، تمامی بیماران 60 سال و بالاتر با سندرم حاد عروق کرونر با مصاحبه حضوری و ارزیابی پرونده از دو بیمارستان آموزشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران از خرداد تا اسفند 97 جمع‌آوری شدند و در دو گروه آنژیوپلاستی اولیه و مدیکال از جهت عوارض، مورتالیتی و اثربخشی 24 ساعت و 30 روزه، مقایسه شدند. یافته‌ها: از 120 بیمار با میانگین سنی 2/8±2/71 سال به ترتیب 52 و 68 بیمار آنژیوپلاستی اولیه و درمان مدیکال دریافت کرده بودند. اکثریت بیماران در گروه آنژیوپلاستی اولیه مرد (7/57%) و در گروه مدیکال زن (4/57%) بودند (07/0p=). در 24 ساعت اول در مقایسه بین دو گروه با روش رگرسیون لجستیک فیبریلاسیون دهلیزی به طور معنی داری 11 برابر در گروه مدیکال (016/0=p) و بهبودی آنژین در گروه آنژیوپلاستی اولیه 8/3 برابر بالاتر بود (04/0=p). میزان مورتالیتی 30 روزه در گروه مدیکال به طور معناداری بیشتر بود (006/0=p). نتیجه‌گیری: با در نظر گرفتن کاهش عوارض، مورتالیتی کوتاه مدت و افزایش بهبود آنژین توسط آنژیوپلاستی اولیه در بیماران سالمند، سن کنترااندیکاسیون آنژیوپلاستی اولیه نمی‌باشد.