بررسی رابطه بین میل به فعالیت بدنی با سطح استرس و افسردگی در دانشآموزان مبتلا به چاقی عصبی

Abstract

زمینه و هدف: چاقی از مشکلات زندگی امروزی بوده که دارای عوارض بسیار است. لذا هدف این مطالعه، بررسی رابطه بین میل به فعالیت بدنی با استرس و افسردگی در دانش­آموزان چاق عصبی بود. روش کار: این پژوهش توصیفی- همبستگی بر روی دانش آموزان دارای اضافه وزن و چاق پسر متوسطه اول (پایه هفتم) در سال تحصیلی 1401-1400 انجام گرفت. از آنجایی که اختلال مد نظر این مطالعه، افراد مبتلا به چاقی عصبی بود، در بین حجم جامعه آماری پرسشنامه پرخوری گورمالی و همکاران (1982) توزیع گردید و بعد از بررسی نمرات، مشخص گردید که تعداد 80 نفر نمره بالای نقطه برش مقیاس به دست آوردند. تعداد نمونه آماری برابر با تعداد جامعه آماری در نظر گرفته شد. سپس پرسشنامه اختلالات روانی لاویبوند و لاویبوند (1995)، میزان میل به فعالیت بدنی شهلایی (1390) بین آزمودنی‌ها توزیع گردید. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین میل به فعالیت بدنی با کاهش سطح استرس و افسردگی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین می‌توان با استفاده از میل به فعالیت بدنی سطح استرس و افسردگی را پیش بینی نمود. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از فعالیت بدنی در فعالیت‌های رزومره، سطح استرس و افسردگی را در دانش آموزان مبتلا به چاقی عصبی را کاهش می‌دهد لذا استفاده از فعالیت بدنی در کنار استفاده از مشوق‌های مادی و و معنوی موجب کاهش سطح استرس و افسردگی در دانش آموزان چاق عصبی می‌گردد.