مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان پذیرش و تعهد بر شاخص های روانشناختی و کیفیت زندگی کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به کرونا

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به تأثیر کرونا بر مشکلات روان شناختی و کیفیت زندگی کارکنان پزشکی، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و درمان پذیرش و تعهد بر شاخص‌های روان شناختی و کیفیت زندگی در کارکنان فوریت‌های پزشکی مبتلا به کرونا، انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که بر روی 60 نفر از کارکنان فوریت های پزشکی مبتلا به کرونا شهر مشهد در سال 1400 و در قالب سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) انجام شد. گروه­های درمانی عبارت بودند از درمان متمرکز بر شفقت و درمان پذیرش و تعهد. از پرسشنامه نشانه­های اختلال­های روانی و کیفیت زندگی به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شد. هر دو گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای در معرض درمان قرار گرفتند، اما گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. پس از خاتمه درمان پس آزمون برای هر سه گروه اجرا شد و بعد از سه ماه از آخرین جلسه گروه، پیگیری به عمل آمد. یافته‌ها: بر اساس نتایج این مطالعه، بین سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مربوط به شاخص‌های روانشناختی و کیفیت زندگی در گروه‌های آزمایشی درمان متمرکز بر شفقت، درمان پذیرش و تعهد و گروه کنترل تفاوت معنادار وجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده در مطالعه حاضر می‌توان از هر دو شیوه درمانی مورد استفاده، به منظور بهبود شاخص‌های روان شناختی و کیفیت زندگی در کارکنان فوریت‌های پزشکی مبتلا به کرونا استفاده کرد.