تأثیر یک دوره ورزش شنا بر روی گلوکز و انسولین موشهای مبتلا به اوتیسم

Abstract

زمینه و هدف: اوتیسم یکی از بیماری­های عصبی می­باشد که منجر به تغییرات در سطوح هورمون­ها می‌گردد. لذا هدف پژوهش حاضر تأثیر ورزش شنا بر روی گلوکز و انسولین موش­های اوتیسمی بود. روش­ کار: موش­های ماده و نر نژاد C57BL6 پس از دو هفته سازگاری با محیط، به منظور جفت­گیری درون یک قفس قرار داده شدند. سپس به منظور ایجاد بیماری در موش­ها، حیوانات در روز 12 بارداری به دو گروه کنترل و اوتیسم تقسیم شدند. در گروه اوتیسم، موش­های باردار یک دوز 600 میلی­گرم بر کیلوگرم به صورت صفاقی داروی والپروات دریافت کردند. پس از آن اجازه داده شد تا فرزندان بدنیا بیایند. حیوانات در سن نوجوانی به 4 گروه و هر 10 سر (اوتیسم بدون ورزش، اوتیسم با ورزش، کنترل بدون ورزش، کنترل با ورزش) تقسیم شدند. حیوانات از سن 28 روزگی تا سن 56 روزگی به مدت 8 هفته (56 روز) تحت انجام ورزش شنا قرار گرفتند. یافته ­ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه نشان داد که تفاوت معناداری بین سطح گلوکز و انسولین در موش­های گروه­های تحقیق وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که سطح گلوکز در گروه اوتیسم با ورزش نسبت به گروه کنترل بدون ورزش و اوتیسم بدون ورزش کاهش معناداری دارد. در حالی که سطح انسولین در گروه اوتیسم با ورزش نسبت به گروه کنترل بدون ورزش و اوتیسم بدون ورزش افزایش معناداری دارد. نتیجه ­گیری: تمرینات ورزشی سبب کاهش گلوکز و انسولین در موش­های اوتیسمی شدند لذا پیشنهاد می­شود از پروتکل تمرین شنا جهت بهبود وضعیت هورمونی بیماران اوتیسمی استفاده گردد.