مقایسه تأثیر گروه‌درمانی هیجان مدار و وجودی بر مکانیسم‌های دفاعی قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان

Abstract

زمینه و هدف: کودک‌آزاری پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت مخربی بر روی کودک دارد. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه تأثیر گروه‌درمانی هیجان مدار و وجودی بر مکانیسم‌های دفاعی قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان بود. روش کار: برای انجام تحقیق نیمه آزمایشی حاضر که با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری و گروه کنترل انجام شد از بین افرادی با سابقه قربانی شدن توسط هرگونه آزار جنسی در کودکی که به مراکز روانشناسی شهر اصفهان مراجعه کرده­ بودند تعداد 45 نفر به صورت در دسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی به سه گروه‌درمانی هیجان مدار، وجودی و کنترل تقسیم شدند. پس از تکمیل فرم رضایت­نامه آزمودنی­های گروه­های آزمایش 8 جلسه مداخلات مربوط به خود را دریافت کردند. از آمار توصیفی، آزمون شاپیروویلک و تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر جهت تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد هیچ یک از دو روش درمانی بر مکانیسم‌های دفاعی رشد نیافته، رشد یافته و روان آزرده قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان تأثیر معناداری نداشته‌اند (05/0<P)؛ اما بین مراحل اندازه­گیری تفاوت معناداری وجود دارد که نشان‌دهنده تأثیر هر دو مداخله بر متغیرهای تحقیق می­باشد. نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج تحقیق توصیه می­شود قربانیان آزار جنسی کودکی با مشورت درمانگر از دو نوع مداخله استفاده کنند.