تاثیر 8 هفته ورزش شنا با شدت متوسط بر میزان حافظه و اینترلوکین 10 در هیپوکامپ و پرفرونتال کورتکس موش‌های مبتلا به ترومای مغزی

Abstract

زمینه و هدف: ترومای مغزی یکی از شایع­ترین علل آسیب به سیستم عصبی مرکزی است که می­تواند باعث مرگ و ناتوانی­های بلندمدت شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته ورزش شنا بر میزان حافظه و اینترلوکین 10 در هیپوکامپ و پرفرونتال­ کورتکس موش­های مبتلا به ترومای مغزی است. روش­ کار: 40 سر موش نر نژاد NMRI به صورت تصادفی به چهار گروه (کنترل، شنا، تروما، شنا+ تروما) تقسیم شدند. پس از اتمام پروتکل ورزشی، القای تروما با روش سقوط وزنه اجرا شد. ده روز پس از القای تروما حافظه­ فضایی موش­ها از طریق آزمون ماز وای شکل مورد سنجش قرار گرفت. مراحل سنجش اینترلوکین 10 با استفاده از تکنیک الایزا انجام شد. تحلیل آماری از طریق آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0/05≥ p و با استفاده از نرم افزار SPSS-26 صورت پذیرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که هشت هفته ورزش شنا باعث افزایش معنادار میزان حافظه در موش­های مبتلا به ترومای مغزی می­شود ( 0/001= p). همچنین هشت هفته ورزش شنا باعث افزایش معنادار میزان IL-10 در هیپوکامپ موش­های مبتلا به ترومای مغزی می­شود (=0/001 p) ولی این افزایش در پرفرونتال­ کورتکس معنادار نبود (0/126 = p). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ورزش شنا قبل از القای ترومای مغزی موجب کاهش التهاب و اختلالات حافظه می­شود و بهبودی پس از آسیب را تسهیل می­نماید. تمرینات ورزشی قبلی احتمالاً بتواند از طریق افزایش میزان سایتوکاین­های ضدالتهابی از جمله اینترلوکین 10 موجب کاهش التهاب شود و با اثر محافظتی خود آسیب­های ثانویه را محدود نماید.