بررسی اثر اسانس باریجه بر تحمل و وابستگی به مرفین در موش سوری نر

Abstract

زمینه و هدف: سیستم اوپیوئیدی نقش کلیدی در تولرانس و وابستگی به اوپیوئیدها ایفاء می‌کند. از سویی، نشان داده‌اند که سیستم اوپیوئیدی در اثر ضد دردی عصاره باریجه نقش دارد؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر اسانس باریجه بر تولرانس و وابستگی به مرفین در موش سوری می‌باشد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی ۶۰ سر موش آلبینو به ۱۰ گروه ۶تایی به‌قرار زیر تقسیم شدند: حامل (ml/kg 10)، دیازپام(mg/kg 5) و اسانس باریجه (mg/kg 40 ، 20 و 10). وابستگی و تولرانس به مرفین با تزریق سه بار در روز آن و به مدت 3 روز القا شد. در مرحله تولرانس موش‌ها نیم ساعت قبل تزریق مرفین، داروها را به شکل داخل صفاقی دریافت نمودند. در مرحله وابستگی نیز داروها فقط در روز چهارم (تست) تزریق شدند. علایم سندرم محرومیت در طی 30 دقیقه ثبت شدند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 20 و آزمون‌های آماری ANOVA و کروسکال والیس و تست‌های تعقیبی توکی و بن فرونی به ترتیب مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته‌ها: دوزهای mg/kg 20 و 40 اسانس باریجه در مرحله تولرانس و تنها دوز بالای (mg/kg40) اسانس سبب کاهش تعداد پرش در مرحله وابستگی شدند. سایر رفتارها (شامل اسهال، دل‌پیچه، روی دوپا ایستادن، بالارفتن، سگ خیسی، خود تیماری و دندان‌قروچه) نیز در هر دو مرحله کاهش یافتند. نتیجه‌گیری: اسانس باریجه سبب کاهش تولرانس و وابستگی به مرفین شده و احتمالاً می‌تواند بعد آزمایش‌ها تکمیلی جهت درمان وابستگی به اوپیوئیدها مفید باشد. aزمینه و هدف: سیستم اوپیوئیدی نقش کلیدی در تحمل و وابستگی به اوپیوئیدها ایفاء می‌کند. از سویی، نشان داده‌اند که سیستم اوپیوئیدی در اثر ضد دردی عصاره باریجه نقش دارد؛ بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر اسانس باریجه بر تحمل و وابستگی به مرفین در موش سوری می‌باشد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی ۶۰ سر موش آلبینو به ۱۰ گروه ۶ تایی به‌قرار زیر تقسیم شدند: حامل (ml/kg 10)، دیازپام(mg/kg 5) و اسانس باریجه (mg/kg 40 ، 20 و 10). وابستگی و تحمل به مرفین با تزریق سه بار در روز آن و به مدت 3 روز القا شد. در مرحله تحمل موش‌ها نیم ساعت قبل تزریق مرفین، داروها را به شکل داخل صفاقی دریافت نمودند. در مرحله وابستگی نیز داروها فقط در روز چهارم (تست) تزریق شدند. علایم سندرم محرومیت در طی 30 دقیقه ثبت شدند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 20 و آزمون‌های آماری ANOVA و کروسکال والیس و تست‌های تعقیبی توکی و بن فرونی به ترتیب مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته‌ها: دوزهای mg/kg 20 و 40 اسانس باریجه در مرحله تحمل و تنها دوز بالای (mg/kg40) اسانس سبب کاهش تعداد پرش در مرحله وابستگی شدند. سایر رفتارها (شامل اسهال، دل‌پیچه، روی دوپا ایستادن، بالارفتن، سگ خیسی، خود تیماری و دندان‌قروچه) نیز در هر دو مرحله کاهش یافتند. نتیجه‌گیری: اسانس باریجه سبب کاهش تحمل و وابستگی به مرفین شده و احتمالاً می‌تواند بعد آزمایش‌ها تکمیلی جهت درمان وابستگی به اوپیوئیدها مفید باشد.