تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو بافت قلب در موش‌های صحرایی نر مواجهه یافته با دیازینون

Abstract

زمینه و هدف: دیازینون یک حشره‌کش ارگانوفسفره است که سبب استرس اکسیداتیو می‌شود. با این حال فعالیت بدنی وضعیت آنتی‌اکسیدانی قلب را بهبود می‌بخشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص‌های استرس اکسیداتو بافت قلب در موش‌های صحرایی نر مواجهه یافته با دیازینون بود. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر از نژاد اسپراگ-داولی با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و میانگین سنی 8 هفته به صورت تصادفی در 3 گروه 8 تایی شامل 1) کنترل (C)، 2) دیازینون (D) 3) تمرین تناوبی شدید و دیازینون (HD) تقسیم شدند. گروه 2 و 3 به مدت 8 هفته برای 5 روز در هفته mg/kg5/1 دیازینون را به‌صورت درون صفاقی دریافت کردند. تمرین تناوبی شدید با شدت 85% تا 110% VO2max و سرعت m/min 15-45 به مدت 8 هفته انجام شد. پس از 8 هفته سطوح مالون دی الدئید (MDA) و بیان ژن‌های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز CAT در بافت قلبی اندازه‌گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک، آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. همچنین (0/05≥P) به‌عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد. یافته‌ها: دیازینون اثر معناداری بر افزایش MDA (0/001=P) و کاهش SODو CAT (0/001=P) در بافت قلب داشت. با این وجود تمرین تناوبی شدید منجر به کاهش MDA (0/001=P) و افزایش شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی SOD (0/001=P) و CAT (0/01=P) در بافت قلب موش‌های صحرایی در معرض دیازینون شد. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین‌های منظم تناوبی شدید می‌تواند با کاهش شاخص‌های استرس اکسیداتیو و افزایش فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی در بافت قلب، اثرات محافظتی در برابر آسیب بافت قلبی ناشی از مسمومیت با دیازینون داشته باشد.