طراحی جداسازهای لرزه‌ای لاستیکی سربی با روش انرژی و بررسی دقت آن برای سازه‌های فولادی خیلی مهم

Abstract

جداسازی پایه یک فناوری مؤثر برای کاهش آسیب‌های لرزه‌ای به اجزای سازه‌ای و غیر‌سازه‌ای و همچنین محتویات ساختمان است که به ساختمان‌ها اجازه می‌دهد حتی در طول یک زلزله نادر و با شدت زیاد عملکرد خود را حفظ کنند. در این مقاله از روش جدید تعادل انرژی برای طراحی جداساز لاستیکی هسته سربی (LRB) استفاده شده است. از مزیت‌های آن می‌توان، عدم نیاز به سعی و خطا در روند طراحی، امکان طراحی نوع لاستیکی و لغزشی جداساز لرزه‌ای، امکان استفاده از میراگر ویسکوز و یا تسلیمی و یا ترکیب آن‌ دو در محل نصب جداساز را ذکر نمود. برای بررسی دقت این روش،‌ سه سازه فولادی 5، 10 و 15 طبقه با مهاربندی همگرای معمولی با کاربری درمانگاه، به روش تحلیل غیرخطی تاریخچه زمانی تحت 8 رکورد زمین لرزه‌ی حوزه دور و نزدیک تحلیل شده‌اند که نتایج بدست آمده از تحلیل تاریخچه زمانی، انطباق خوبی با نتایج تخمینی روش تعادل انرژی دارند. درصد خطای مربوط به جا‌به‎‌جایی جداساز نسبت به مقدار فرض شده در ابتدای طراحی برای سازه ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه به ترتیب 4/3، 57/2 و 12/2درصد است. همچنین درصد خطای مربوط به برش حداکثر جداساز نسبت به مقدار بدست آمده از منحنی عملکردی برای سازه ۵، ۱۰ و ۱۵ طبقه به ترتیب 08/11، 61/12 و 98/13درصد می‌باشد.