ارزیابی تغییرپذیری توزیع فشار کف پایی مردان جوان فعال با درد مزمن مفصل مچ پا پس از یک دوره تمرینات حس-عمقی به همراه امواج فراصوت (با رویکرد بازتوانی)

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: شیوع دردهای مزمن مفصلی مچ پا بین رشته‌های مختلف ورزشی موجب تغییر در پارامترهای فشار کف پا می‌شود که مقیاسی برای نشان دادن ریسک فاکتور آسیب بیشتر است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر پروتکل توان‌بخشی تمرینات حس عمقی و امواج فراصوت بر میزان توزیع فشار کف پا در ورزشکاران مرد جوان است. مواد و روش‌ کار: این تحقیق به روش شبه تجربی روی 20 مرد جوان فعال دارای درد مزمن مچ پا انجام گردید. پس از غربالگری اولیه و شناسایی فوتسالیست‌های واجد شرایط از لیگ استان آذربایجان شرقی، ورزشکاران با استفاده از فرم VAS به دو گروه استاندارد تجربی (N=10) و کنترل (N=10) تقسیم شدند. تغییرات شاخص‌های مرکز فشار در حالت ایستا و درصد فشار سطح کف پا در حالت پویا با استفاده از اسکنر نیرو قبل و پس از سه هفته مداخلات درمانی از آزمودنی‌ها به عمل آمد. برای تجزیه‌وتحلیل آماری، بعد از استفاده از آزمون شاپیروویلک جهت نرمال‌سازی داده‌ها، از آزمون‌های تی وابسته و آزمون تی مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 درصد استفاده شد. یافته‌‌ها: نتایج آزمون‌های آماری نشان داد که پروتکل اعمال‌شده تأثیر معنی‌داری بر میزان توزیع فشار کف پا ورزشکاران مرد جوان فعال دچار درد مزمن مچ پا داشته است (P<0/05). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیرگذاری مثبت پروتکل اعمال‌شده در تقسیم میزان فشار کف پا بعد از اعمال پروتکل اعلام‌شده، گنجاندن آن در برنامه‌های توان‌بخشی مردان جوان با درد مزمن مچ پا توصیه می‌گردد.