روابط ساختاری طرحواره‌های ناسازگار اولیه با تعهد زناشویی زوجین : نقش واسطه ای سبک‌های حل تعارض

Abstract

مقدمه هدف تعیین روابط ساختاری طرحواره‌های ناسازگار اولیه با تعهد زناشویی زوجین با میانجی‌گری سبک‌های حل تعارض زوجین بود. مواد و روش‌­ها روش پژوهش همبستگی و جامعه پژوهش کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد درسال تحصیلی 99-98 با بیش از 3 سال سابقه زندگی زناشویی بودند که حجم نمونه با توجه به روش آماری پژوهش براساس متغیرهای پنهان 300 نفر تعیین شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997)، طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ ( 1998)، سبک‌های حل تعارض رحیم (1983) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش معادلات ساختاری انجام شد. یافته‌­ها بررسی‌ها نشان داد که مدل مفهومی پیشنهادی از برازش مناسبی برخورداراست. اثرمستقیم طرحواره‌های ناسازگار اولیه بر سبک‌های حل تعارض (01/0≥P، 72/0-=) و تعهد زناشویی منفی و معنادار است (01/0≥P، 44/0-=). اثر مستقیم سبک‌های حل تعارض بر تعهد زناشویی نیز مثبت و معنادار است (01/0≥P، 52/0= ß). همچنین اثر غیرمستقیم طرحواره‌های ناسازگار اولیه بر تعهد زناشویی با میانجیگری سبک‌های حل تعارض معنادار است (01/0>P، 37/0-=IF). میزان واریانس تبیین شده تعهد زناشویی بر حسب طرحواره‌های ناسازگار اولیه و سبک‌های حل تعارض برابر با 59/0 بود. نتیجه‌­گیری بنابر یافته‌های این پژوهش، سبک‌های حل تعارض به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه وتعهد زناشویی قرار می‌گیرد. و دو متغیر سبک‌های حل تعارض و طرحواره‌های ناسازگار اولیه قادر به پیش‌بینی تعهد زناشویی هستند.