تأثیر عوامل فردی و عوامل سازمانی بر اصلاح رفتارهای بهداشت، ایمنی و محیط زیست کارکنان در مدیریت شهری

Abstract

سابقه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عوامل فردی و سازمانی بر اصلاح رفتارهای سلامت، ایمنی و محیط‌زیست (HSE) کارکنان اجرایی شهرداری تهران بود. جامعه آماري این پژوهش کارکنان اجرایی شامل کارکنان 137 و خدمات شهری در شهرداری تهران به تعداد حدود 1000 نفر بود. روش کار: ابزار گرداوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بر اساس ادبیات پژوهش بود. تجریه و تحلیل داده­ها با روش­هاي آمار توصيفي از جمله نمودارها، جداول و شاخصهاي عددي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطی از جمله آزمون‌های کولموگروف اسمیرونوف و روش های معادلات ساختاری و شاخص های برازش مدل از طریق نرم افزارهای آماری SPSS، Smart- PLS استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد از عوامل فردی قدرت رابطه بین نگرش نسبت به رفتار و اصلاح رفتار برابر 793/ 0، آگاهی و دانش برابر776 /0 و درک ریسک برابر 779/ 0 محاسبه ‌شده است و از عوامل سازمانی قدرت رابطه بین تعهد مدیریت و اصلاح رفتار برابر 682/ 0، جو HSE سازمانی375 /0، فرهنگ HSE 0/710 و ارتباطات مؤثر 330/ 0، محاسبه ‌شده است كه مقدار قابل ‌قبولی محسوب می‌شود و نشان می­دهد بر اصلاح رفتار کارکنان اجرایی شهرداری تهران مؤثرند. نتیجه‌گیری: از یک‌سو نیاز است که کارکنان مراحل فرایند ایمنی رفتاری و راهبرد آن را فراگرفته و از طرفی در سازمان بسترسازی برای مشارکت کل سیستم در فرایند ایمنی فراهم گردد که شناسایی عوامل تأثیرگذار بر اصلاح رفتار برای ارتقاء رفتار ایمن در سازمان­ها، مقدمه­ای برای انجام این مهم می­باشد. به این مقاله، به صورت زیر استناد کنید: Ghorbali Z, Nikoomram H, Mohammadfam I, Ghaffari F. The Effect of Individual and Organizational Factors on Improving the Health, Safety and Environmental Behaviors of Employees in Urban Management. Irtiqa Imini Pishgiri Masdumiyat. 2022;10(4):336-48. Doi: 10.22037/iipm.v10i4.38428