مقایسۀ نمرۀ ژنتیکی (TGS) پلی‌مورفیسم‌های وابسته به عملکرد قدرتی/توانی ‌-ACE، HIF1α و IGF1 کاراته‌کاران نخبه و آماتور ایرانی با غیرورزشکاران

Abstract

اهداف: عملکرد ورزشی ویژگی پیچیده‌ای است که از ژنتیک افراد و عواملی محیطی همچون تغذیه و تمرین تأثیر می­‌پذیرد. نمرۀ ژنتیکی کلی (TGS)، روش­ جدید استعدادیابی ژنتیکی در سال­های اخیر است؛ بنابراین هدف از انجام‌شدن مطالعۀ حاضر، مقایسۀ ­TGS پلی­مورفیسم­های کاندیدای وابسته به عملکرد قدرتی/توانی­ACE، HIF1α و IGF1 کاراته­کاران ­نخبه و آماتور ایرانی با غیرورزشکاران بود. مواد و روش ها: آزمودنی‌های پژوهش252 نفر داوطلب سالم از استان­ اصفهان (124 مرد و 128 زن) با میانگین سنی 4/7 ± 2/27 سال بودند که برحسب سطح قهرمانی در گروه­های کاراته­کاران نخبه (80 قهرمان)، آماتور (86 نفر) و غیرورزشکاران (86 نفر) قرار گرفتند، اما از لحاظ قد، وزن و سن مشابه بودند. نمونه‌های خونی در تیوب­های حاوی EDTA، گردآوری شدند و پس از استخراج DNA به روش نمک­اشباع و رسوب الکل، برای تعیین نوع پلی‌مورفیسم‌ها پس از طی مراحل PCR و RFLP با انجام‌دادن الکتروفورز ژنوتیپینگ شدند و TGS محاسبه ­شد. برای تجزیه­ ­و ­تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی، آنوای­ ساده و کای­اسکوئر در نرم­افزار اس‌پی‌اس‌اس استفاده­شد. سطح معناداری نیز 0.05 >P تعیین­ شد. یافته ها: در پلی­مورفیسم ACE، ژنوتیپ DD­ در گروه حرفه‌ای (63 درصد) به‌طور معناداری بیشتر از گروه غیرورزشکار (41 درصد) و گروه آماتور (7/14 درصد) بود ( 0.011=P ، 14.430 = 2χ)، اما در شیوع ژنوتیپینگ پلی­مورفیسم­های HIF1α ( 0.60=P، 2.746 = 2χ) و IGF1 ( 0.81=P ، 1.549 = 2χ) تفاوت معناداری مشاهده ­نشد. به‌علاوه، میانگین نتایج ­TGS در گروه کاراته­کاران­نخبه (با میانگین85/69 ) بیشتر از کاراته­کاران آماتور (با میانگین40/64) و غیرورزشکاران (با میانگین 37/63) بود، اما این تفاوت معنادار نبود (08/0=P، 66/1=F). نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان­داد در کاراته از میان پلی­مورفیسم­های کاندیدا، ACE ضریب تمیز بیشتری دارد، اما احتمالاً با توجه به ماهیت چندعاملی عملکرد موفق در کاراته دربارۀ کاربرد TGS به احتیاط بیشتر و به‌طورکلی دربارۀ کاربرد TGS در مقولۀ استعدادیابی ژنتیکی ورزشی، به بررسی­های اقلیمی با پلی­مورفیسم­های متنوعی نیاز است.