بررسی آسایش حرارتی در فضاهای نیمه باز (مورد پژوهی: خانه‌های بومی شهر رشت)

Abstract

به دلیل مصرف نامناسب انرژی در جهان، زمین با گرمایش و تغییرات اقلیمی مواجه شده است. سهم ساختمان در حدود 40 درصد از کل مصرف انرژی است. معماری بومی گیلان توانسته در گذر زمان با محیط اطراف خود به حداکثر انطباق برسد و در راستای بهینه سازی مصرف انرژی، تکامل یابد. فضاهای نیمه باز، یکی از عناصر اصلی تشکیل دهنده خانه‌های بومی گیلان است که در اشکال‌ مختلف از جمله ایوان و تالار، به طور گسترده در این ساختمان‌ها استفاده می‌شوند. اما به دلیل عدم محصوریت و ارتباط زیاد این فضاها با فضای بیرون، تغییرات حرارتی در آنها زیاد است، که سبب تغییر در احساس حرارتی افراد می‌شود. هدف از این پژوهش تعیین محدوده آسایش حرارتی افراد در فضاهای نیمه باز در این خانه‌ها بوده است. لذا ابتدا شرایط اقلیمی شهر رشت بررسی شد و سپس از میان خانه‌های بومی، سه خانه با سه نوع فضای نیمه باز از لحاظ محصوریت انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفت. سپس آسایش حرارتی افراد در این فضاها از طریق جمع آوری اطلاعات محیطی شامل دما، رطوبت نسبی و سرعت جریان هوا و به طور همزمان دریافت احساس حرارتی افراد از طریق پرسشنامه، بررسی شد. سرانجام نتیجه گیری شد که این فضاها در شهر رشت می توانند در بازه 75/17 تا 25/29 درجه سانتی گراد، یعنی حدود 20٪ از فصل سرد، آسایش حرارتی را برای افراد فراهم کنند. همچنین مشخص شد که بازه آسایش حرارتی افراد در فصل سرد در این فضاها، بسیار نزدیک به این بازه در فضاهای بسته در این اقلیم است.