تأثیر تمرینات ورزشی ترکیبی بر تغییرپذیری ضربان قلب و ظرفیت هوازی پسران مبتلا به دیابت نوع 1

Abstract

سابقه و هدف: اختلال در سیستم عصبی خودکار موجب عوارض قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 می‌شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ورزشی ترکیبی بر تغییرپذیری ضربان قلب 5 دقیقه (HRV-5min)، ظرفیت هوازی (VO2max) و شاخص گلایسمیک پسران مبتلا دیابت نوع 1 بود. مواد و روش‌‌ها: در تحقیق نیمه‌تجربی حاضر، 24 پسر نوجوان مبتلا به دیابت نوع 1 وابسته به انسولین و 12 پسر سالم هم‌سن با دامنه سنی 12 تا 18 سال انتخاب و به سه گروه سالم، دیابتی کنترل و دیابتی تمرین تقسیم شدند. گروه دیابتی تمرین، تمرینات ترکیبی را به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. متغیرهای خونی و متغیرهای قلبی 48 ساعت قبل و 72 ساعت پس از مداخله اندازه‌گیری شدند. برای تجزیه‌وتحلیل آماری از آزمون‌های تی وابسته و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد. یافته‌ها: پس از مداخله، افزایش معنی‌داری در متغیرهای VO2max، فرکانس بالا HRV (HF) و کاهش معناداری در متغیرهای ضربان قلب استراحت (HRrest)، نسبت فرکانس پایین به فرکانس بالا HRV (LF.HF) و شاخص‌ گلایسمیک در گروه دیابتی تمرین مشاهده شد (0.05>P). همچنین، در بررسی بین‌گروهی اختلاف نتایج پیش‌آزمون با پس‌آزمون، تفاوت معنی‌داری در متغیرهای VO2max، HRrest، HF، LF.HF و شاخص‌های قندخون در گروه دیابتی تمرین با گروه‌های سالم و دیابتی کنترل مشاهده شد (0.05>P). نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد تمرینات ورزشی ترکیبی در کنار درمان وابسته به انسولین، به‌واسطه بهبود عملکرد شاخه پاراسمپاتیک دستگاه عصبی خودکار، به تقویت سیستم قلبی-عروقی (HRV) پسران مبتلا به دیابت نوع 1 کمک می‌کند.