بررسی پارامترهای ابرومتری قرنیه قبل و بعد از انجام کراس لینکینگ در بیماران مبتلا به قوز قرنیه

Abstract

سابقه و هدف: در دهه گذشته، کراس لینکینگ به‌عنوان یک گزینه درمانی برای افراد مبتلا به قوز قرنیه پیش‌رونده به‌طور گسترده استفاده شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پارامترهای ابرومتری قرنیه قبل و بعد از انجام کراس لینکینگ در بیماران مبتلا به قوز قرنیه انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی به روش سرشماری، 67 نفر از بیماران مبتلا به قوز قرنیه مراجعه‌کننده به مرکز آموزشی درمانی فرشچیان سینا انتخاب شدند که تحت عمل کراس لینکینگ در مرکز جراحی مهدیه قرار گرفته بودند و از نظر یافته‌های رفرکتومتری و ابرومتری قبل از عمل و 6 ماه بعد از کراس لینکینگ مقایسه شدند. داده‌های مطالعه از پرونده پزشکی بیماران استخراج و با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 در سطح خطای کمتر از 05/0 تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سن بیماران 5/03±22/28 سال بود و 65/7 درصد از شرکت‌کنندگان مرد بودند. میانگین پارامترهای ابرومتری قبل و 6 ماه بعد از درمان به ترتیب برای پارامتر K1: 44/33 و 44/04 (0/003P=)، K2: 48/01 و 47/91 (0/001P<)، Km: 46/27 و 45/86 (0/001P<)، Kmax: 51/72 و 51/34 (0/001P<)، Astigmatism: 3/59 و 3/39 (0/001P<)، Thinnest Locaion: 472/76 و 462/37 (0/001P<) و CDVA: 0/6 و 0/8 (0/001P<) بود. بین پارامترهای CCT، Rms Total، Rms LOA، Coma و Spher قبل و بعد انجام کراس لینکینگ تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: انجام کراس لینکینگ روش مؤثری برای درمان قوز قرنیه در بزرگ‌سالان است که ممکن است منجر به اصلاح بیشتر پارامترهای ابرومتری قرنیه شامل K1، K2، Km، Kmax، Astigmatism، Thinet Location و CDVA طی 6 ماه بعد از عمل شود.