بررسی اثربخشی هیدروکورتیزون موضعی در درمان فیشر مقعدی بیماران تحت درمان دارویی

Abstract

سابقه و هدف: فیشر مقعد ممکن است با ترومای ناشی از عبور مدفوع سفت یا اسهال طول‌کشیده همراه باشد. هدف مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی هیدروکورتیزون موضعی در درمان فیشر مقعدی بیماران تحت درمان دارویی مراجعه‌کننده به بیمارستان فاطمی و درمانگاه کوثر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1399 بود. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 200 بیمار به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله تحت درمان دارویی با ژل دیلتیازم، پودر پسیلیوم، شربت لاکتولوز و پماد موضعی هیدروکورتیزون قرار گرفتند. در گروه شاهد، از پماد هیدروکورتیزون استفاده نشد. یافته‌ها: میانگین درد اولیه در گروه مداخله 0/7 ±8/06 و در گروه شاهد 1/02 ±7/79 بود. میانگین درد در پایان هفته اول در گروه مداخله 1/06±2/5 و در گروه شاهد 0/89 ±3/34 بود. کاهش درد در گروه مداخله به‌طور معنی‌داری در هفته اول درمان بیشتر از گروه شاهد بود. درد دو هفته بعد در گروه مداخله 0/7 ±1/46 و در گروه شاهد 0/74± 1/86 بود. اختلاف معناداری بین دو گروه در هفته اول و دوم درمان وجود داشت. نتیجه‌گیری: ترکیب درمانی یک کورتیکواستروئید موضعی با یک کلسیم کانال بلوکر در اوایل شروع درمان برای شقاق مزمن طی هفته اول درمان منجر به پاسخ سریع‌تر به صورت کاهش درد می‌شود.