مقایسه اثربخشی معنادرمانی با شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر امید به زندگی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به ویروس کرونا

Abstract

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی معنادرمانی با شناخت­ درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی بر امید به زندگی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به ویروس کرونا صورت گرفت. روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه­ تجربی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد مبتلا به ویروس کرونا شهر تبریز بود که در سال 1400 به کلینیک‌های درمانی این شهر مراجعه کرده بودند. 45 نفر با روش نمونه­ گیری هدفمند انتخاب، و به‌طور تصادفی در سه گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه­های آزمایشی درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. داده­ ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در پیش ­آزمون، میانگین و انحراف معیار معنادرمانی برای امید به زندگی 09/3±13/15 و برای بهزیستی روان­شناختی 98/5±73/46، در شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی برای امید به زندگی 39/2±80/14 و برای بهزیستی روان­شناختی 05/5±87/45، و در گروه کنترل برای امید به زندگی 65/2±73/13 و برای بهزیستی روان­شناختی 55/6±60/46 بود (05/0<P). هر دو درمان در مقایسه با گروه کنترل، امید به زندگی و بهزیستی روان­شناختی را در پس­آزمون افزایش دادند (001/0>P). در مرحله پیگیری، اثر این دو درمان بر امید به زندگی و بهزیستی روان­شناختی ماندگار بود (001/0>P). تأثیر این دو درمان در مراحل پس‌آزمون و پیگیری یکسان بود (001/0>P). نتیجه گیری: معنادرمانی و شناخت­ درمانی مبتنی بر ذهن­ آگاهی احتمالاً می‌توانند سبب افزایش امید به زندگی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران مبتلا به ویروس کرونا شوند.