اثر عصاره گرده خرما و تستوسترون انانتات با و بدون تمرین مقاومتی بر بیان ژن‌های MFN2، FISS و DRP1 کبد موش‌های صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: استفاده از تستوسترون انانتات در بین ورزشکاران، به‌ویژه رشته­های مقاومتی افزایش یافته است. با توجه به عوارض جانبی استفاده از تستوسترون انانتات، یافتن روش‌های جایگزین کم خطر ضروری به نظر می‌رسد. مطالعه حاضر به مقایسه اثرات مستقل و تعاملی تمرین مقاومتی، تستوسترون انانتات و عصاره گرده نخل خرما بر بیان ژن‌های MFN2، FISS و DRP1 کبد موش صحرایی نر می‌پردازد. روش بررسی: در یک کارآزمایی تجربی، 30 موش صحرایی نر به گروه‌های کنترل، تمرین مقاومتی، عصاره گرده لقاح خرما، تستوسترون اتانتات، مصرف عصاره گرده لقاح خرما+تمرین مقاومتی و تستوسترون اتانتات+ تمرین مقاومتی تقسیم شدند. مداخلات بر اساس نام گروه و به مدت چهار هفته اعمال شدند. 48 ساعت پس از آخرین مداخله، بافت کبد برای سنجش بیان ژن­های MFN2، FISS و DRP1 بررسی شد. یافته ها: تمرین، تستوسترون و گرده خرما هر کدام به‌صورت مستقل موجب افزایش بیان ژن MFN2 و کاهش بیان ژن‌های FISS و DRP1 کبد شدند. استفاده هم‌زمان از تمرین و تستوسترون/گرده خرما باعث تقویت اثر مداخلات مستقل شد؛ اما اثر سینرژیکی نسبت به مداخلات مستقل فقط بر بیان ژن FISS کبد مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج گروه‌های مصرف‌کننده گرده خرما و تستوسترون به نظر می‌رسد استفاده از هر یک از آن‌ها باعث الگوی تغییر مشابه با یکدیگر بر متغیرهای پژوهش حاضر شده است؛ بنابراین استفاده از گرده خرما ممکن است به‌عنوان جایگزینی طبیعی برای تستوسترون انانتات مطرح باشد.