بررسی ظرفیت‌ها و محدودیت‌های قراردادی در مدیریت فعالیت‌های بازرسی فنی در قالب‌های جدید قراردادی شرکت نفت موسوم به IPC

Abstract

اخیرا، دو طرح توسعه میادین "سپهر و جفیر" و "آبان و پایدار غرب" بر اساس قالب‌های جدید قراردادی شرکت نفت موسوم به (IPC)، به پیمانکاران مربوطه واگذار شده‌اند. با توجه به این که، این دو قرارداد اولین موارد از قراردادهای (IPC) در تاریخ ایران هستند، هنوز بسیاری از جنبه‌های قرارداد نیاز به بررسی و توضیح دارد. برای مثال جنبه های فنی و مدیریتی قرارداد تاکنون مورد توجه نبوده است. لذا در این مطالعه، ظرفیت‌های این نوع قراردادها در نظارت بر فعالیت‌های بازرسی فنی مورد توجه بوده است. در این مقاله ضمن بررسی جنبه‌های مختلف انجام بازرسی فنی از تجهیزات نفت و گازی، سطح بازرسی کارفرما بر فعالیت‌های پیمانکار مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. بر اساس ارزیابی های صورت گرفته به دلایلی همچون لزوم کنترل بیشتر بر هزینه کرد پیمانکار در حوزه بازرسی فنی، افزایش سطح دانش کارفرما از سوابق طراحی و اجرا و کنترل بیشتر بر مسئله مهم عدم ایجاد آلودگی زیست محیطی توسط پیمانکار، لازم است تا کارفرما به صورت مداوم بر فعالیت های پیمانکار در طول انجام قرارداد نظارت داشته باشد.